Użytkownik "EDI" <k...@c...pl> napisał w wiadomości
news:Xns94A5B65AE68CFthomasedison@212.85.112.42...
> > No nie tu sie zgodzic absolutnie nie moge. Wolnosc to mozliwosc
wyboru,
> > bycie niezaleznym od czegos.
> > Budujac zwiazek WYbiera sie bycie z kims i DEcyduje na zwiększanie
> > NIEzaleznosci od tzw. pokus.
>
> Czyli jest to dowod na to, ze milosc jest tak silnym uczuciem dla
ktorego
> decydujemy sie na ograniczenie tej wolnosci.

Po pierwsze miłość to nie tylko uczucie. Tak samo jak wierność nie jest
tylko uczuciem, chociaż można ją czuć. Miłość jest też decyzją, często
poświęceniem czegoś dla dobra kochanej osoby.
Jak pokażesz miłość jeśli nie głównie przez poświęcenie? Kwiatami?
Seksem?

> Tylko czemu ma sluzyc ta
> niezaleznosc na pokusy ? Cos w rodzaju ofiary na oltarzu milosci ?

Temu żeby nie ranić kochanej osoby, żeby czuła się bezpiecznie, żeby
wiedziała że jest bardzo ważna, że jest warta poświęcenia. itd.
To nie tyle ofiara co dowód.

> Rezygnujemy z czegos, czego w zasadzie wszyscy pragniemy.

Czy rezygnuje się z miłości? Nie.
Wszyscy mają od czasu do czasu ochotę na ździelenie pięścią bądź to
szefa, bądź pirata drogowego albo urzędnika. Czy mamy się prać po gębach
żeby nie rezygnować z tego czego i tak wszyscy pragniemy?
A jeśli chodzi o seks to zawsze podlega on ograniczeniom, nie da się
stworzyć sytuacji absolutnego pobłażania instynktom. Pomarzyć można.
Człowiek ma wrodzony popęd seksualny, jednak sposób realizacji już taki
wrodzony nie jest.

Niestety a może stety, życie ludzkie składa się z dostosowywania do
świata. Nic złego ludziom nie robi pewne ograniczanie realizacji
pragnień, nawet rezygnacja z pragnień (w większej skali z doczesności
np. jak u świętych,
oświeconych). Pobłażanie instynktom przynosi cierpienie tak samo
jak nadmierne ograniczanie.
Chodzi o różnicę jak między potocznym hedonizmem a epikureizmem.

Co jest ważnym dowodem miłości w związku poligamicznym,
(poliandrycznym)? Po czym w takich związkach poznaje się że są
związkami? Seks? Dzieci?


> > Wiesz ale ktos kto nie kocha nie czuje sie zdradzony, prawda?
> > Oczywiscie, ze wchodzi w to element posiadania tyle, ze zwiazek
dwojga
> > ludzi polega na pewnej wspołzależności, na zaufaniu.
>
> A jak sie ma zaufanie do zazdrosci ?

Zaufanie -ufam że coś zrobisz lub nie.
Zazdrość -chcę mieć ciebie dla siebie, nie chcę żeby ciebie miał kto
inny.

Jak pisałem związek dwóch ludzi (i nie tylko) polega częściowo na
oddaniu pewnych własnych praw drugiej osobie.
Gdyby zazdrość była zbędna ludziom to matka natura nie dałaby tego
uczucia. Co nie znaczy że można przesadzać.
Idealnej miłości na tym świecie nie ma.


> Dlaczego nie pozwalamy partnerowi na
> skoki w bok ? Bo sie zarazi ? Bo sie zaplodni ? Otoz nie! Dlatego ze
go
> posadzamy o brak milosci, i o to ze odejdzie. Tak wlasnie wyglada
zaufanie
> prawdziwie kochajacego.

Bo jesli robi skoki w bok to znaczy, że już odchodzi (albo mści się,
sadystycznie sprawdza miłość). Bo pokazuje, że nie potrafi się
powstrzymać dla dobra kochanej osoby, poświęcić trochę dla niej.
powtarzam, pisałem wcześniej, związek dwojga ludzi opiera się na pewnym
oddaniu praw nad sobą. Czy człowiek nie ma prawa do obawy o cudzą
miłość?

Jeśli coś buduje się razem, nawet kopie dołek to pracuje się wspólnie,
wspólnie mysli, ma wspólne cele itd. A jesli jedna osoba kopie dołek w
innym miejscu -i nawet wraca to już nie współpracuje.

Zazdrość jest w końcu uczuciem naturalnym dlaczego powstrzymywać właśnie
ją a nie powstrzymywać innych pragnień?

> > Jak sie ma w takim razie zaufanie do zwiazku? Przeciez, skoro zdrada
> > przynosi ból tylko "egoistom" to zaufanie jest chorobą, nie powinno
sie
> > pojawiac bo jest bliskie egozimowi.
>
> czasami partner robi cos czego nie rozumiemy. Aby jego dzialanie
zaakceptowac
> potrzebne jest zaufanie. Wtedy mozemy popracowac nad zrozumieniem, czy
> egzekwowanie wiernosci na partnerze jest wynikiem egoizmu czy milosci.

Wynikiem uczucia miłości. Chęci bycia razem, może nawet trochę egozimu
ale co z tego? Z idealnymi ludźmi się zadajesz?

> > W ten sposob mozna zdradzac na okrągło i twierdzic, ze to ci
zdradzeni
> > sa sami sobie winni.
>
> bo sa. Tylko glupcy buduja zamki na piasku.

Czyli, że lepiej nikomu nie ufać?
Ja sie nie zgadzam ze stanowiskiem, że można kogoś oszukać, zdradzić i
twierdzić że samemu jest się OK. tylko ofiara jest winna. Nie, to próba
wykręcenia się od odpowiedzialności.

> > To nie tak, ze zdradzajacy "tylko" nie spełnia oczekiwań. To raczej
tak
> > ze zdradzajacy jest winien zdrady a zdradzonego boli dlatego, ze sie
na
> > kims niewartym zaufania oparl.
>
> A ja widze problem w tym, ze ludzie nie rozumieja tego ze jestesmy
> poligamistami.

A skąd wiesz? Ta zazdrość wzięłą się znikąd? Nie jest uczuciem
naturalnym tylko wymysłem?
Ludzie mają pociąg seksualny ale jego ukierunkowanie to już ich zadanie.
Zdrowy człowiek potrafi się czasem powstrzymywać.
Więcej oświeceni, święci potrafią żyć w ogóle bez związku i żyć "bez
problemów".

Laczymy sie w zwiazki, budujemy wspolna przyszlosc tworzac
> rodzine. Bo tak jest nam wygodnie zyc. Wszystko to do kupy okreslamy
wspolnym
> mienownikiem zwanym milosc.

Bo w tym jest miłość lub powinna być.

A pozadanie do innych osobnikow pozostanie
> zawsze.

No i co z tego? Czy powinniśmy folgować wszystkim swoim instynktom?

Jesli tego nie zrozumiemy, to zawsze bedziemy czuli sie zdradzeni
> niszczac wszystko to co wspolnie z partnerem osiagnelismy.

Zdrada jest zawsze zdradą. Przeczytaj to tak: dopóki nie zrozumiemy, że
można być wiernym i szczęśliwym, dopóty będziemy ciągle czuli się
niezrozumiani, niszcząc to co wspólnie z partnerem osiągneliśmy.

> > Nie, presja, przymus są wtedy gdy ktos nie moze zaakceptowac danego
> > stanu rzeczy. Jesli ktos nie kocha to przymusem bedzie dla niego
> > wiernosc. Jesli kocha to wiernosc bedzie moze wysilkiem ale celowym.
>
> >
> > Wolność w naszym zyciu bierze sie z wysiłu, z rezygnowania także ze
> > "skokow na bok".
>
> I tego wlasnie jeszcze nie odkrylem. Czemu sluzy ten wysilek, co przez
to
> osiagniemy ? Dlaczego tak wszyscy pragniemy wiernosci, skoro to taki
wysilek?

"Taki wysiłek" dla niektórych. Myślę, ze dla wielu wcale nie aż taki
wielki.
Osiąga się na przykład, bezpieczeństwo, pewną jedność-zrozumienie,
poczucie bycia kochanym, poleganie na sobie, dowód że jest sie wartym
poświęcenia itd.

Skoro "wszyscy" pragniemy tej wierności to z jakiegoś ważnego powodu/ów.