Czy są na grupie jakieś osoby, które przeżyły coś, co można by określić
jako "pozytywny w skutkach skok w bok" ?

Czy romans może dać energię, która skierowana na dotychczasowy
związek pozwala na nowo go ożywić i odbudować ?

Czy można rozdzielić przyjemność płynącą z nowej fascynacji
od pokusy ucieczki ze starego związku i nie wpadajać przy tym w
skrajne sprzeczności własnych odczuć i postaw, hipokryzję,
nieszczerość, poczucie wstydu, fałszu, winy ?

Czy tylko romans z twardym lądowaniem ("z deszczu pod rynnę") będzie
dobrym motywatorem do powrotu, czy są inne silne wewnętrzne motywy,
które działają na rzecz trwałości związków ?

Czy romans da się traktować jako element dojrzewania, rozwoju stałego
związku, czy zawsze jest to czynnik trwale uderzajacy w jego podstawy ?