Gdzies w pierwszych dniach wrzesnia uslyszalem slowa:

* pycha jest przeciwienstwem milosci *
* egoizm jest przeciwienstwem milosci *

Zostaly we mnie te slowa... I patrzac na siebie, na znajomych, na rozne
sytuacje szukalem potwierdzenia tych slow.
Ba, poszedlem dalej...
przyjalem hipoteze, ze:

P + M = const.

gdzie:
P to pycha i egoizm
M to milosc i szczescie. Milosc rozumiana szeroko, milosc do wszechswata, do
przyrody , do Boga (jesli ktos wierzy), madra milosc do samego siebie.
Oczywiscie, ze wazna tu bedzie, jako czesc milosci, milosc do wybranego
partnera.

Czy ta zaleznosc jest prawdziwa? Co Wy na to?
Mam na mysli dluzszy przedzial czasu. Na krotko, to moze byc, ze egoistyczne
zachowanie sprawi danej osobie przyjemnosc. Ale czy wieloletni silni egoisci
nie sa emocjonalnie samotni? Czy osoby kierujace sie przez wiele lat pycha -
nie cierpia?

Zagladam pod tym katem do szeregu postow. Czy mozna czytac, patrzac czy
pisze je osoba kierujaca sie w zyciu miloscia do blizniego i czy jest
szczesliwa?
Jesli z szeregu postow wynika, ze osoba jest skromna i mysli zarowno o
bliznich, jak i o sobie, to jakos trudno dopatrzyc sie, by byla
nieszczesliwa.

Serdecznosci
Marek