czesc grupa,

pisze na grupe z nastepujacym problemem.
mamy z zona wielu przyjaciol. sami nie mamy dzieci, a wiekszosc naszych
przyjaciol tak.
chociaz nie przepadamy za rozwrzeszczanymi i rozpieszczonymi dzieciakami - w
pelni akceptujemy ich wybor i spotykamy sie czesto z wieloma parami razem z
ich dziecmi.

moj problem polega na tym, ze to oni nie akceptuja naszego wyboru.
wydaje mi sie ze widze uszczypliwosc szczegolnie ze strony kobiet w stosunku
do mojej zony.
chodzi o to ze prowadzimy dosyc aktywne zycie. jezdzimy na narty, lubimy
nurkowac, robimy zwariowane wypady na weekendy za granice bez planowania
itd.
moja zona pracuje, jest bardzo zdolna, w pracy odnosi sukcesy. oboje sie tym
cieszymy.

niestety wszystkie 'dzieciate' przyjaciolki robia delikatne 'uszczypliwosci'
w stosunku do mojej zony np. uwagami z przekasem w stylu 'business woman'
itd.
chcialem dodac, ze moja zona na 100% nie kreuje sie na nikogo takiego. jest
normalna, aktywna, sliczna dziewczyna. po prostu nie zdecydowalismy sie na
dzieci.
czemu oni (a przedewszystkim one) nie potrafia tego zaakceptowac?
czasem az widze zawisc w ich oczach.
przeciez same zdecydowaly sie na dzieci. to byl ich swiadomy wybor.
swiadomie wybraly zycie w domu, rzucenie pracy i przedpoludniowe
przesiadywanie na laweczce.
ja nie uwazam je wcale za gorsze. mysle sobie ze to po prostu kwestia
swiadomego wyboru i tyle.
wiekszosc z nich to typowe matki oddane swoim dzieciom. osobiscie uwazam ze
to tez moze byc wspaniale i to tez moze byc powod do dumy.
ale one czuja sie gorsze (czemu?).

czy to mozliwe ze one zaluja swojej decyzji? ze gdzies tam w glebi chcialyby
tez byc aktywne i spelniac sie na polu zawodowym, a macierzynstwo nie
potrafi dac im satysfakcji?

gadalismy o tym z zona i postanowilismy sie wstrzymac z opowiesciami o jej
sukcesach albo o naszych dzikich wypadach, bo widzimy ze czasem one az nie
moga tego zdzierzyc.

czy mam poprosic zone zeby nie zakladala miniowek na spotkania z
przyjaciolmi, bo wiekszosc 'dzieciatych' kolezanek sie roztylo po ciazy i
chyba tez to je boli, jak widza ze ich mezowie nie moga sie powstrzymac od
zerkania na nogi mojej zony? (nie musze chyba dodawac ze nigdy nie zachowuje
sie prowokujaco ani nic takiego. po prostu jest szczupla, zgrabna i zaklada
czesto prywatnie krotkie spodniczki)

jak daleko ma sie to posuwac?

nie zdecydowalismy sie do tej pory na szczera rozmowe 'w twarz' bo
oczywiscie wysmialiby nas ze nam odbilo i ze one wcale nam niczego nie
zazdroszcza (wrecz przeciwnie) widzimy jednak, ze czasem az je wewnatrz
zzera i poprostu nie moga sie powstrzymac od jakiegos zlosliwego komentarza.
to zaczyna byc chore.

czy jedyne wyjscie to zmienic znajomych? (znamy wielu z nich od bardzo
dawna, i gdy nikt nie mial dzieci - wszyscy sie lubilismy i milo spedzalismy
razem czas)

r.