Dwadzieścia pięć lat mineło jak jeden dzień
Lecz z mięsa nic nie zginęło - twarde jak pień
Nie ruszy ono pieska, nie ruszy kota, szczura
Człowieka ruszy - tony sprowadził, kreatura.
Wyglada na to, że nie jest koszerne, goj go zje.
Myślało parchactwo, na gieszeft i kasę pazerne.
Lecz już widoki mizerne, okno z kratami czeka
Nie ważne czy goja czy parcha, ma on pecha...