W Kaliszu mówiono o nas żartem, że mafia Spokojnych rządzi
tym miastem. Mamy wielu wspólnych znajomych, gdyż należymy
do pokolenia rdzennych tu urodzonych Kaliszan z lat 1950 -
1960 i powszechnie uważano nas za zgraną wspierającą się
rodzinę. Lecz to nie prawda. Właściwie, to nigdy tak nie
było, odkąd każdy z nas przeszedł na "swoje", ale też i nie
było tak źle dopóki żył ojciec. Teraz jest gorzej. Z
najmłodszym Mateuszem nie rozmawiałem już chyba z rok.
Rozmawiam tylko ostatnio z Adamem, gdyż niejako mamy
wspólnego "przeciwnika" najmłodszego Mateusza. Otóż ten
Mateusz należy do najlepiej sytuowanych materialnie z nas
(tzn. ma dwa eleganckie samochody, największe mieszkanie,
jeździ na wczasy zagraniczne z rodziną itd.) pracuje i czymś
się zajmuje, z czego ma niezłe profity (jego żona także). My
natomiast żyjemy znacznie skromniej (zwłaszcza ja, utrzymuję
się ze skromnej renty trochę dorabiając, żona zarabia
podobnie). PROBLEM NIE W TYM, ŻE ZAZDROŚCIMY NAJMŁODSZEMU
BOGACTWA, LECZ PROBLEM W TYM, ŻE TEN NAJMŁODSZY, MATEUSZ
JEST UPOWAŻNIONY, DO KONTA NASZEJ MATKI. Na konto, to od
czterech przeszło lat, co miesiąc wpływa spora wojskowa
emerytura po naszym ojcu, rzędu netto około 2000 zł. Matka
nasza chodzi fatalnie ubrana jak żebraczka. Odżywia się byle
jak. Nie chce się też zbytnio leczyć, choć jej stan zdrowia
jest coraz gorszy. Grób ojca, oficera WP zrobiony tylko
prowizorycznie, obok innych wygląda jak grób nieznanego
żebraka. Były przymiarki, aby go wreszcie wykonać jak
należy. Lecz, gdy pojechałem z matką do banku po uskładane
na grób pieniądze, okazało się po raz kolejny, że Mateusz
wybrał wcześniej znowu 3000 albo 5000 zł. Próbowałem matce
tłumaczyć, że powinna cofnąć upoważnienie Mateusza do
korzystania z jej konta, lecz bezskutecznie. Tłumaczy to ona
ostatnią wolą ojca. (Ja testamentu żadnego nie widziałem.)
Podobnie próbował przekonać ją Adam - również bezskutecznie.
Oboje z Adamem doszliśmy do wniosku, że nie przekonamy już
matki (73-letniej kobiety), bo jest ona z dnia na dzień
coraz mniej świadoma otaczającej ją rzeczywistości. Jeszcze
dwa lata temu próbowałem doprowadzić do spotkania czterech
braci Spokojnych, lecz bezskutecznie. Przewidywał to Adam.
Nie są tym zainteresowani Mateusz i Tomasz. Wspólni znajomi
pytają mnie czasem, co porabia Mateusz i Tomasz, jaki teraz
biznes prowadzą, bo wcześniej prowadzili różne "biznesy".
Głupio mi i nie wiem jak się odzywać, bo też nie wiem, czym
się oni naprawdę teraz zajmują. Niektórzy znajomi wiedzą o
nich więcej niż ja. W tej sytuacji zastanawiam się, czy iść
w sprawie matki poradzić się prawnika, czy pozostawić sprawę
czasowi i nie wdawać się w żadne konflikty z braćmi, co
radzi mi żona. Co o tym myślicie?

Ryszard Spokojny