W wielu wątkach na grupie co jakiś czas gromi się szkoły za wprowadzanie
jakichś norm dotyczących ubioru uczniów. Tłamsi to rzekomo "indywidualność"
młodego człowieka, oryginalnego i kreatywnego z czystej swej dziecięcej
natury.

Oto list "Wypoczywającej nauczycielki" wydrukowany w "Gazecie Szkolnej" z
22 IX br.:

Wakacje pozwoliły mi spojrzeć na młodzież inaczej niż podczas roku
szkolnego. Na lekcjach skupiam się na sprawdzaniu wiedzy, na wykładach,
natomiast podczas wolnych dni, kiedy leniwie wypoczywałam, spoglądałam spod
parasola na przechodzących młodych ludzi. I co zobaczyłam? Czasem miałam
wrażenie, że przed oczami przesuwa mi się ciągle ten sam fragment filmu
albo że w tym filmie mieli zbyt mało środków na statystów i wykorzystują
kilkanaście razy te same osoby. A to dlatego, że młodzież jest do siebie
podobna, jakby wszyscy byli odlewani z jednej formy, może z dwóch -
zależnie od płci. Identyczne fryzury, identyczne ubrania, ozdoby, detale.
Rozumiem, że to moda, ale przecież i za czasów mojej młodości obowiązywały
pewne trendy, a mimo to każdy starał się w ich ramach wyróżnić. Po namyśle
zdecydowałam, że dzisiejszy styl można nazwać "stylem ksero", czyli jak
najwierniejszym odwzorowaniem innych.

Z jednej strony to niby normalne, że każdy przechodzi taki wiek, w którym
chce jak najbardziej integrować się z grupą, ale zawsze też
charakterystyczną cechą młodzieży była chęć pokazania swojej
indywidualności. Tej drugiej cechy jakoś nie zauważyłam u mijających mnie
młodych. Martwi mnie to trochę, bo kiedy znajdą czas na indywidualność?
Dorosłość już temu nie sprzyja, z wiekiem chcąc nie chcąc musimy dostosować
się do norm panujących w miejscu pracy czy zamieszkania.
(...)

--
Quid leges sine moribus?