Najprostsze jest najlepsze.
Do rondla wlać 1/3 szklanki oleju i podgrzać tłuszcz do temp. smażenia; w
tym czasie niezbyt dużą główkę kapusty (pozbawioną głąbka) pokroić w dużą
kostkę 4 cm na 4 cm, dodać nieco drobniej pokrojoną dużą cebulę. Wszystko
wrzucić do rondla, posolić (aby warzywa szybciej puściły sok), podsmażać na
dosyć ostrym ogniu ciągle mieszając i obracając drewnianymi łopatkami od
dna. Kiedy kapusta "siądzie" i warzywa się zeszklą oraz pokażą się w nich
lekko zrumienione miejsca, wsypać grubo zmielony pieprz (ilość wg uznania),
skąpo podlać WRZĄCĄ wodą (a raczej tylko lekko polać), zamieszać,
zmniejszyć grzanie, przykryć, dusić i podsmażać kapustę w powstałym sosie,
często ją mieszając łopatką od dna, aż do odparowania wodnistej frakcji
sosu, a sam sos na dnie stanie się złocisty, przezroczysty, gęstawy i
kapusta będzie jeszcze dosyć jędrna, nierozpadnięta, acz mocno szklista - w
tym jej uroda i smak.
Podawać do drugiego dania.
Przyznam się, że uwielbiam ją samą, więc wyjadam ją później na zimno,
wprost z garnka, o ile w ogóle coś zostanie z obiadu. Jest to dosyć sysące
i mało kaloryczne danie, bo w końcu tłustawego sosu można nie wyjadać zbyt
starannie :-))