Dnia Wed, 17 Sep 2008 11:24:35 -0700 (PDT), J-23 napisał(a):

> On 16 Wrz, 22:35, Ikselka <i...@g...pl> wrote:
>> Wasze. Od czego zależy wprost? - oto jest pytanie.
>> Wykluczamy jako oczywiste takie rzeczy, jak jedzenie, picie, tlen itp.
>> Chodzi raczej o sferę duchową/psychiczną, bez wydziwiania bym prosiła :-)
>>
>> Mogę nawet zacząć: nie mogę żyć bez gadania. Jako potwierdzenia własnego
>> istnienia w innych ludziach poprzez uzyskiwanie ich (treściwych)
>> odpowiedzi, czyli wyraz dobrowolnego i szczerego zainteresowania moim
>> światem.
>> :-)
>> --
>> "(...)Zewszad rozlegaly sie surowe upomnienia:Jestes niczym,zapomnij o
>> sobie,zyj innymi!Gdym moje Ja po raz czwarty napisal,poczulem sie jak
>> Anteusz ziemi dotykajacy!Grunt odnalazlem pod nogami.Utwierdzic sie w tym
>> Ja wbrew wszystkiemu,z maximum bezczelnosci.(...)"
>> Z Gombrowicza :-)
>
> Najistotniejsza jest mysl. No i wazne jest chcenie, jako czynnik
> motywujacy do dzialania. Kiedy juz sie nic nie chce i nic nie cieszy,
> to pora umierac. Chyba ze jest schlodzone piwo w lodowce + dobry
> jazz'ik, najlepiej na analogu. I zeby nikt nie zawracal du..glowy w
> czasie odsluchu!
>
> Flegiell von Trop

Do rzeczy warunkujących mój byt - dodałabym posiadanie dzieci (oczywiste) i
poczucie piękna. Cały czas mam wrażenie, że żyję od zachwytu do zachwytu.
No, oczywiście najlepiej byłoby mieć powody do zachwycania się czymś cały
czas... a może by się znudziło to piękno?
PS. Najbardziej na świecie (jeśli chodzi o zjawiska przyrody) mnie
zachwycają krople jesiennej wilgoci po deszczu zawieszone licznie na
pajęczynie między drzewami - wtedy, kiedy nagle odbije się w nich słońce.
To frazes, ale one naprawdę są wtedy piękniejsze od brylantów, kiedy tak
rozbłyskami dają po oczach...
Piękniejszego zjawiska nie znam.

--
"(...)Zewszad rozlegaly sie surowe upomnienia:Jestes niczym,zapomnij o
sobie,zyj innymi!Gdym moje Ja po raz czwarty napisal,poczulem sie jak
Anteusz ziemi dotykajacy!Grunt odnalazlem pod nogami.Utwierdzic sie w tym
Ja wbrew wszystkiemu,z maximum bezczelnosci.(...)"
Z Gombrowicza :-)