On 7 Paź, 18:10, Ikselka <i...@g...pl> wrote:
> Dnia Sat, 6 Oct 2012 20:45:49 +0200, Flyer napisał(a):
>
> > Katolicyzm, w europejskim rozumieniu i doświadczeniu
> > [historycznym], to tylko jeszcze jedna opcja polityczna.
>
> 3-]
> --
> XL  Wartością jest autentyczność wnętrza - warto być nawet chamem, ale
> takim, żeby każdy szukał twego towarzystwa.
>  (by XL )

...............................

Rzecz w tym, że religijna misja sama posiada jak najbardziej
polityczne znaczenie. Bóg katolicki to nie bezpartyjny ekspert od
spraw moralności, tylko ideolog konserwatywnej prawicy. Kościół nie
jest apolityczny, bo religia jest polityczna. Opowiada się ona zawsze
po czyjejś stronie i walczy o władzę. Broniąc autorytarnego modelu
wychowania, patriarchalnej rodziny i roszcząc sobie prawo do totalnej
kontroli, kościół realizuje swój program wyborczy, którym jest
religia.

Krytyka religii musi wiązać się z odsłonięciem dominacji i represji,
które się za nią kryją. Religia nie jest transcendentnym sacrum, lecz
ideologią, która uzasadnia krzywdę kobiet, represje wobec
homoseksualistów, ateistów czy komunistów. Samowola kleru nie stanowi
nadużycia, tylko prawidłowość, wpisaną w samą strukturę doktryny
katolickiej. Sprzeciw wobec religii i kościoła to protest wobec
świata, w którym one panują. Chorobą przenikającą kościół katolicki
nie jest grzeszność poszczególnych księży. Dążą oni do realizacji
swoich interesów, jak wszystkie inne grupy nacisku.

Wady kościoła kryją się głównie w jego wymiarze boskim, a nie ludzkim.
To religia, a nie ludzkie słabości księży, czyni kościół represyjną i
antydemokratyczną instytucją. Jej odrzucenie oznaczałoby zniesienie
stosunków panowania, które ona wytwarza i podtrzymuje. Dlatego dopiero
po jej obaleniu stanie się możliwe ustanowienie w pełni
demokratycznego, wolnego społeczeństwa.