In article <1073469371.4436.35.camel@cosmos>, Kot
<m...@p...onet.pl> wrote:

> On Wed, 2004-01-07 at 10:44, Wladyslaw Los wrote:
>
> > Dawniej gaĹ'gan (prawda jak Ĺ'adnie się nazywaĹ'?) a oficjalnie artemizja
> > lekarska, taka przyprawa koreznna podobna do imbiru.
>
> Galgan to dla mnie taka stara szmatka.

To się czegoś nowego nauczyłeś. ;-)
> Artemizja lekarska - nie znalazlam ZADNYCH informacji na jej temat w
> necie - moznaby nazwe lacinska?

Oczywiście podawałem z pamięci i się pomyliłem. Wklejam więc tekst,
który kiedyś o tym napisałem:

Słowa "galangal" nie ma w naszym języku. Znamy za to w Polsce od dawna
przyprawę nazywaną skromnie gałganem, a bardziej uczenie galgantem
wielkim albo chińskim, czasem imbirem syjamskim lub laotańskim zaś po
łacinie Alpinia galgant, Rhizoma galangae lub Kaempferia galanga
względnie pandurata. Znano gałgan już w starożytnym Egipcie. Rośnie
naturalnie w Indonezji, Laosie, Chinach i całej Azji
południowo-wschodniej. Do Europy przybył z Dalekiego Wschodu w
średniowieczu, ceniony wówczas jako przyprawa i afrodyzjak. Obecnie
stosuje się go u nas głównie do gorzkich likierów i nalewek korzennych.
Bez gałganu nie byłoby legendarnych gorzkich kropelek. Na wschodzie
stosowany jest do past curry i mieszanek Nasi Goreng. W Rosji
aromatyzuje sie nim ocet, zaś Tatarzy parzą z niego herbatę. Ma też
podobno własności lecznicze.
Jest to bylina ktorej kłącza służą jako przyprawa. Kłącza te maja
kolor ochry i waskie rozowe odrośla i guzy. Uzywa sie ich świeżych lub
suszonych. Suszone trzeba starannie mleć, by otrzymać proszek
pozbawiony wlokien. Nie zmielone kłącze można dodawać do potraw
w kawałkach, jednak należy je wyjąć przed podaniem, gdyz twardnieje w
trakcie gotowania. W smaku gałgan jest pikantny, z posmakiem imbiru,
którego jest krewnym, z mutą kardamonu i eukaliptusa.
Odmainą Apiniae galgant jest gałgan mniejszy, o niezwykłym imbirowym
aromacie lecz na zachodzie jest on mało znany.

Władysław