On Wed, 2004-01-07 at 13:10, Wladyslaw Los wrote:

> Słowa "galangal" nie ma w naszym języku. Znamy za to w Polsce od dawna
> przyprawę nazywan skromnie gałganem, a bardziej uczenie galgantem
> wielkim albo chińskim, czasem imbirem syjamskim lub laotańskim za po
> łacinie Alpinia galgant, Rhizoma galangae lub Kaempferia galanga
> względnie pandurata. Znano gałgan już w starożytnym Egipcie. Ronie
> naturalnie w Indonezji, Laosie, Chinach i całej Azji
> południowo-wschodniej. Do Europy przybył z Dalekiego Wschodu w
> redniowieczu, ceniony wĂłwczas jako przyprawa i afrodyzjak. Obecnie
> stosuje się go u nas głównie do gorzkich likierów i nalewek korzennych.
> Bez gałganu nie byłoby legendarnych gorzkich kropelek. Na wschodzie
> stosowany jest do past curry i mieszanek Nasi Goreng. W Rosji
> aromatyzuje sie nim ocet, za Tatarzy parz z niego herbatę. Ma też
> podobno własnoci lecznicze.
> Jest to bylina ktorej kłcza służ jako przyprawa. Kłcza te maja
> kolor ochry i waskie rozowe odrola i guzy. Uzywa sie ich wieĹźych lub
> suszonych. Suszone trzeba starannie mleć, by otrzymać proszek
> pozbawiony wlokien. Nie zmielone kłcze można dodawać do potraw
> w kawałkach, jednak należy je wyjć przed podaniem, gdyz twardnieje w
> trakcie gotowania. W smaku gałgan jest pikantny, z posmakiem imbiru,
> ktĂłrego jest krewnym, z mut kardamonu i eukaliptusa.
> Odmain Apiniae galgant jest gałgan mniejszy, o niezwykłym imbirowym
> aromacie lecz na zachodzie jest on mało znany.

Galgan wielki chyba tez niezbyt znany... Ale dzieki za informacje,
porozgladam sie po tutejszych sklepach orientalnych, moze cos znajde.

--
Kot <m...@p...onet.pl>

--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.rec.kuchnia