Pani Ewa napisała:

>> Owszem - plastik to dobry izolator termiczny w zakresie do ok. 100 stopni,
>> a gdy dostatecznie często dostaje się w te zakamarki skroplona woda....
>
> Mówimy o wnętrzu czajnika, jak mniemam, więc izolacja nie ma tu nic do
> rzeczy - gorąca para sięga wszędzie w obrębie wnętrza.

We współczesnym czajniku musi sięgnąć, by przestał bulgotać. To ciśnienie
pary uruchamia wyłącznik. Dlatego czajnik bez pokrywki grzać nie przestanie
(nawet jeśli siateczka przy dzióbku uszkodzona, to też może mieć kłopot).

>> Tak było w moim - niegdyś. W końcu cały zaczął śmierdzieć pleśnią,
>> łącznie z wodą.
>
> Widocznie był z kiepskiego plastiku. Też miałam kiedyś czajnik, który po
> roku użytkowania zaczął się łuszczyć, a woda z niego zalatywała plastikiem.

Na szczęście było, minęło. Teraz chyba trudno kupić coś z niewłaściwego
surowca. Zresztą stalowych też dużo, ja zawsze wolę takie (wcale nie ze
strachu przed pleśnią).

Plastikowe rury do wody mają w kartach katalogowych takie tabelki -- ile
czasu mogą pracować w różnych zakresach temperatur. Dla tych najwyższczych,
bliskich wrzenia (80-90°C) gwarantuje się kilka lat. Działania non stop
takiej temperatury. Temperatury "przyzwoite", jak dla wody użytkowej albo
porządnych instalacji CO, czyli 30, 40, 50 stopni, to już prawie sto lat.
Termoodporne tworzywa sztuczne, to dzisiaj nie jest problem. Podobnie takie,
co żadych zmrodów nie uwalniają. Dlatego też odkąd istnieją plastikowe rury
okładznowe, to studnia głębinowa nie jest jakimś wielkim wyczynem. Podobnie
gminne wodociągi -- tam nie co innego, jak plastik w rurach.

Z ceramiką też tak, że różna. Mikrobiolodzy wiedzą, że przez sączki z
porcelany (takiej chińskiej, porządnej i gładkiej) przesączają się wirusy.
Ale już na przykład współczesne spieki patelniane takiej własności nie
mają. W drugą stronę odchylona jest ceramika dzbankowa. Fachowcy mówią,
że wypalana jest "na biskwit", a dopiero później szkliwiona. Jej wnętrze
przypomina biszkopcik, niktórzy też porównują ją do marmuru. A szkliwienie
wcale nie jest ani szczelne, ani całkowite (z technologicznych powodów
część naczynia musi pozostać nieszkliwiona). Tak więc mamy nie podejrzenie,
lecz gwarancję, że oldskulowy dzban zawsze pozostanie porowaty. Co zresztą
ma wiele zalet. Kwaśnie mleko nastawiane w do tego przeznaczonym dzbanie,
ogóry kiszone w ceramicznym garnku -- to przeważnie wychodzi świetnie.
Te naczynia mają swoje życie wewnętrzne, wysublimowane kultury bakteryjne
mają gdzie się tam przechować, gwarantują stałość i powtarzalność procesu.

Jarek

--
Czy to sens ma, kląć że ten świat
Z kiepskiego zrobiony surowca
Bo dobry Bóg już zrobił, co mógł
Teraz trzeba zawołać fachowca