On 20 Paź, 03:16, de Renal <f...@g...com> wrote:
> Wyobraźnia wielu kobiet polskich jest zdominowana przez mit miłości.
> Wymawiając święte słowo '' miłość '' kobieta zdaje się ulatywać do
> niebios, jej oczy błyszczą... Zachwyca mnie ten idealizm, za sprawą
> którego kobieta traci nie tylko swój wdzięk, ale i swoją godność.
> Jakoż nawet najpiękniejsze uczucia trzeba poddawać weryfikscji i
> kontroli, aby nie stały się pretekstem do innych, nie tak pięknych
> uczuć i pragnień. W swoim kulcie miłości, jak i pozostałych swoich
> uczuciach kobieta polska wykazuje przede wszystkim pasywność; nie
> marzy o tym, żeby kochać, lecz żeby ją kochano i spędzać życie w
> ramionach oczarowanego mężczyzny! Zarazem wszelka miłość, miłość
> doskonała, służy jako wspaniała wymówka wobec wszystkich miłości mniej
> doskonałych bardziej ludzkich, na które trzeba chuchać i dmuchać i
> które nieraz wymagają nie tylko wysiłku, ale i ofiar. Czekając na ''
> wielką miłość '' kobieta po prostu ucieka przed życiem, a jej
> extremizm popycha ją w stronę izolacji i osamotnienia. W świecie
> współczesnym już nie wystarcza, by kobiety pozwalały się kochać; one
> same muszą kochać tzn. aktywnie uczestniczyć w życiu tworząc sobie
> najrozmaitsze powiązania i oddając się różnym pasjom, włączając się w
> życie zbiorowe i narodowe, wreszcie znajdując sobie jakieś zajęcie.
> Jedynie taka szkoła, ciągły kontakt z praktyczną rzeczywistością może
> uleczyć je z mrzonek zrodzonych z lenistwa i bierności, owoców nudy i
> wygodnictwa. Pamiętam, że pewnego razu zapytałem jakieś dziewczę, co
> robi przez cały dzień. '' Nic--- odparła. --- Wyglądam przez okno i
> czekam na miłość...''

Glownie milosc do pieniedzy, widze w oczach (pieknej) kobiety.

J-23 itede