On Sun, 04 May 2003 10:31:03 +0200, Artur Drzewiecki
<d...@n...poczta.cierpie.onet.spamu.pl.qvx> wrote:

>Stwierdzeniem jednoznacznym jest to, że oporność na te leki w Polsce
>jest wyższa niż w USA czy UE (wg ich danych).
>

No tak, ale dyskusja dotyczyła tego, czy są stosowane chętnie.

>Tylko że u nas dalej obowiązuje zasada powielania czyichś błędów a w
>zakresie antybiotykooporności mamy lepszy niż np. w USA punkt startu do
>wprowadzenia właściwej polityki antybiotykowej.
>

Co stoi na przeszkodzie jej wprowadzeniu (pytam zupełnie na serio)?

>>>I po co mamy powielać ich stare błędy, skoro możemy ich uniknąć.:-)
>>
>>I znowu się zgadzam. Nie zgadzam się natomiast z twierdzeniem, że
>>antybiotyki nowsze, są często bardziej toksyczne od starszych. Albo to
>>nieprawda (że często), albo nie wiadomo. I nic nadto.

>Ja optuję za nie wiadomo i dlatego właśnie lepiej nie stosować nowszych
>zbyt chętnie - na szczęście limitują nas finanse.

Ja też za tym optuję, choć teoretycznie, bo w codziennej praktyce
posługuję się dosłownie kilkoma antybiotykami i to takimi w średnim
wieku. Na szczęście mam uznane na całym świecie standardy i alorytmy,
dzięki czemu nie muszę się za każdym razem od nowa zastanawiać...

>
>>>Jak każdym nowowprowadzanym lekiem (taki skuteczny i bezpieczny).
>>>Nihil novi. Więc nie można się zachwycać np. fluorochinolonami III i IV
>>>generacji czy oksazolidynonami, bo życie boleśnie zweryfikuje te
>>>oczekiwania.
>>
>>Na tak, ale co to ma do rzeczy? Nie przypominam sobie, by w tym wątku
>>ktokolwiek zachwycał się jakimiś lekami .
>Założyłeś a priori, że nowe antybiotyki są mniej toksyczne od starych a
>to element "zachwytu".:-)
>A sam przyznałeś, że nie wiadomo do końca.

No niezupełnie. Zareagowałem tylko na stwierdzenie, że "nowsze" są
bardziej toksyczne od "starszych". Do zachwytu, to jeszcze kawał
drogi, choć muszę przyznać, że podobają mi się (teoretycznie z powodów
j.w.)


>>Ano prawda. Tylko jak się to ma do treści mojego postu?
>W jednym z poprzednich postów, gdy powiedziałem, że w Polsce nie ma
>dobrych danych do prowadzenia terapii empirycznej, Ty odpowiedziałeś, że
>"Każdy orze jak może".
>To co powyżej to po prostu są te "możliwości".:-)
>

Ale tak poprostu jest, niezależnie od tego czy to dobrze, czy źle.
Antybiotykoterapia to jedynie wycinek całości interny (pozostanę przy
tej dziedzinie), a pamiętam, że zdarzało się, iż prawie jednocześnie
publikowane były artykuły zawierające wzajemnie sprzeczne zalecenia,
co do leczenia zapaleń gardła - przeciętny lekarz (nieprzeciętny chyba
też) nie jest tego w stanie śledzić, bo przecież dysponuje ograniczoną
ilością czasu, a warto żeby poczytał też coś o cukrzycy czy
nadciśnieniu i t.d. Dla wielu sytuacji nie ma standardów, albo podważa
się ich zasadność (byłem na wykładzie, na którym jeden z autorów
standardu leczenia zakażeń układu moczowego dezawuował zawarte w nim
zalecenia i proponował własne rozwiązania). No więc każdy orze, jak
może.

>>>Bynajmniej nie twierdzę, że nie, ale "jacy asytenci, tacy studenci i
>>>jacy studenci, tacy asystenci" - czyli większości studentów tacy
>>>asystenci niestety odpowiadają.:-(
>>
>>A pewnie, że odpowiadają. Czy mamy to uznać za normę do
>>zaakceptowania?
>Bynajmniej - po prostu to jest przykład wzajemnej zależności.
>

Załóżmy, że nie da się ustalić pierwotnego kierunku tej zależności.
Uważam, jednak że inicjatywa na rzecz zmiany stanu rzeczy może wyjść
tylko ze strony uczelni - pozycja studentów jest zbyt słaba.

>>>>Jako niewierzący nie uważam, że trzeba się tylko modlić - na ogół
>>>>wystarczy obserwować.
>>>W niektórych przypadkach nie będzie czasu na obserwację.:-)))
>>
>>No cóż - to cóż, to już nieubłagane wyroki losu. Nie sądzę by modlitwa
>>była tu bardziej skuteczna.
>A to stanowi kwestię indywidualnych cech.:-)

Amen.