Dobra brzoza

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 77

41. Data: 2003-01-03 16:41:27

Temat: Re: Dobra brzoza - wierzba jeszcze lepsza:)
Od: "Piotr.Tomczak" <P...@a...waw.pl> szukaj wiadomości tego autora

N a gardziołko polecam garśc Gaulteria procumbens ( Ericaceae) Ma tyle
salicylanów, że smakiem przypomina aspirynę. :)

Michal Misiurewicz napisał(a) w wiadomości: ...
>"Ewa Szczęśniak" <e...@b...uni.wroc.pl> wrote in message
>news:Xns92F8939F4CD4Cewaszczbioluniwrocpl@156.17.1.
38...
>>
>> Gwoli uzupelnienia: kora gotowana w wodzie dostarcza silnego srodka
>> przeczyszczajacego :-)
>> Szkoda, ze Piotr Siciarski poszedl hibernowac, pewnie bysmy dostali
>> uzupelnienie od strony farmaceutycznej...
>
>Od strony farmaceutycznej to bardzo proste. Aspiryna to kwas
acetylosalicylowy,
>a nazwa "salicylowy" pochodzi wlasnie of "Salix". Hippokrates zalecal
>na goraczke pic wywar z kory Salix alba, a wlasnosci te znane byly jeszcze
>wczesniej - w starozytnuym Sumerze. Salicyl zostal otrzymany z kory wierzby
>po raz pierwszy przez Lerouxa w XIX wieku. Patrz
>http://www.ping.be/at_home/asp-hist.htm.
>
>Pozdrowienia,
> Michal
>
>--
>Michal Misiurewicz
>m...@m...iupui.edu
>http://www.math.iupui.edu/~mmisiure
>
>

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

Zobacz także

42. Data: 2003-01-03 18:36:51

Temat: Re: Dobra brzoza - wierzba jeszcze lepsza:)
Od: Grzegorz Sapijaszko <g...@s...net> szukaj wiadomości tego autora

"Piotr.Tomczak" <P...@a...waw.pl> writes:

> a co do kontynuacji hmmmm... trzeba zamawiać odcinki :))))))))))))

To ja poproszę o klonach i dębach.

Pozdrawiam,
Grzesiek
--
Był pewien artysta pod Coethen
Z wyrytym na dupie bukietem.
Kształt jego zdumiewał,
Barw dobór -- olśniewał,
Lecz zapach, niestety, był nie ten.
(C) Antoni Marianowicz

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

43. Data: 2003-01-03 18:56:05

Temat: Re: Dobra brzoza - wierzba jeszcze lepsza:)
Od: s...@s...pl (Tadeusz Smal) szukaj wiadomości tego autora

----- Original Message -----
From: "Piotr.Tomczak" <P...@a...waw.pl>
(...)
> Nie wspomnę nic o choinkach ....

> Piotrek
:)
a moze ktos mi powie
dlaczego moja choinka (swierk) nie pachnie lasem
?
sam ja wybralem i wycialem z plantacji znajomych
wybrana z z kilkutysiecy jest wrecz idealnie piekna
(ma nawet prawdziwe gniazdko ptasie)
ale wcale nie pachnie
:((((((((((((
wszystkie zapamietane z dziecinstwa pachnialy lasem
a na wszelki wypadek nadmienie
ze z latami raczej wyczulil mi sie zmysl wechu
:)
z pozdrowieniami i usmiechami
_hehehe

--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.rec.ogrody

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

44. Data: 2003-01-03 20:31:29

Temat: Re: Dobra brzoza - wierzba jeszcze lepsza:)
Od: "Michal Misiurewicz" <m...@i...rr.com> szukaj wiadomości tego autora

"Tadeusz Smal" <s...@s...pl> wrote in message
news:01dd01c2b359$9ddc0aa0$b84b4cd5@d3h6c1...
>
> a moze ktos mi powie
> dlaczego moja choinka (swierk) nie pachnie lasem

Pachnie glownie zywica, wydzielajaca sie w miejscach uszkodzen
i w ogole "wnetrze" drzewa, a zdrowe drzewo mniej.
Najmocniejszy "swiateczny" zapach uzyskuje sie przy pilowaniu.

Pozdrowienia,
Michal

--
Michal Misiurewicz
m...@m...iupui.edu
http://www.math.iupui.edu/~mmisiure

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

45. Data: 2003-01-03 20:49:42

Temat: Re: Dobra brzoza - do paleniado Bogusia
Od: "Janusz Czapski" <j...@t...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik Bogusław Radzimierski <a...@o...pl> w wiadomości do
grup dyskusyjnych
napisał:AEELLCFPEPACHFAEFIBEKEGIDGAA.abies@ogrod-bot
aniczny.pl...

>
> Mimo że jest pod zadaszeniem jest jakby spróchniała i przy paleniu
wydaje
> masę smolnych substancji i kominek jest do codziennego mycia.
Bogusław! Brzoza to takie z białą korą i listkami, a nie z brązową i
szpilkami!!
Pozdrawiam :-)
Janusz

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

46. Data: 2003-01-03 23:29:18

Temat: Re: Dobra brzoza - wierzba jeszcze lepsza:)
Od: s...@s...pl (Tadeusz Smal) szukaj wiadomości tego autora

----- Original Message -----
From: "Michal Misiurewicz" <m...@i...rr.com>
> > a moze ktos mi powie
> > dlaczego moja choinka (swierk) nie pachnie lasem
>
> Pachnie glownie zywica, wydzielajaca sie w miejscach uszkodzen
> i w ogole "wnetrze" drzewa, a zdrowe drzewo mniej.
:)
zapewne masz racje
te z dziecinstwa choinki nie byly tak piekne i geste jak ta
ze wzgledu na prawdziwe swieczkowe oswietlenie
lepsze byly te rzadsze
:)
czesto tez poprawialismy tamte choinki "przekladajac" galezie
a ta moja tylko przycieta pila
przyciete na okolo 20cm z dolu galazki
ustawiona i usztywniona w wiadrze z piaskiem
praktycznie zadnej rany i okaz urody oraz zdrowia
:(((((((
w tym roku juz nie bede nic kombinowal
ale w przyszlym juz latem zrobie naciecia na pniu choinki
ktory pozniej wstawie na swieta

> Pozdrowienia,
> Michal
:)
z pozdrowieniami i usmiechami
_hehehe

--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.rec.ogrody

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

47. Data: 2003-01-04 15:35:45

Temat: Re: Dobra brzoza - wierzba jeszcze lepsza:)
Od: "Katarzyna Tkaczyk" <k...@e...com.pl> szukaj wiadomości tego autora

>
Jeśli można dołączyć się do koncertu życzeń to moze cos ciekawego o moich
ulubionych bukach
Kaśka

> Był pewien artysta pod Coethen
> Z wyrytym na dupie bukietem.
> Kształt jego zdumiewał,
> Barw dobór -- olśniewał,
> Lecz zapach, niestety, był nie ten.
> (C) Antoni Marianowicz

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

48. Data: 2003-01-04 15:37:45

Temat: Re: Dobra brzoza - wierzba jeszcze lepsza:)
Od: "Katarzyna Tkaczyk" <k...@e...com.pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik Ewa Szczę?niak <e...@b...uni.wroc.pl> w wiadomości do grup
dyskusyjnych napisał:X...@1...17.
1.38...
> "Piotr.Tomczak" <P...@a...waw.pl> wrote in
> news:av46s8$1fe$1@foka.acn.pl:
>
>
>
> Najbardzie mi sie podoba wzmacnianie nitek ciala i leczenie przypadku
> zlotej zyly :-))

A mnie zaintrygowało jedno, co to w ogóle jest złota żyła ?
Kaśka

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

49. Data: 2003-01-04 15:50:35

Temat: Re: Dobra brzoza - wierzba jeszcze lepsza:)
Od: "Piotr.Tomczak" <P...@a...waw.pl> szukaj wiadomości tego autora

>Je?li można doł?czyć się do koncertu życzeń to moze cos ciekawego o moich
>ulubionych bukach
>Ka?ka

proszę bardzo .........

W Polsce występuje buk zwyczajny [Fagus sylvatica L.].

Drewno buka zwyczajnego jest rozpierzchłonaczyniowe, beztwardzielowe, białe
z odcieniem żółtawoczerwonym, intensywniejszym po dłuższym składowaniu.
Granica słojów rocznych wyraźnie zarysowana. Drewno buku jest ciężkie,
łupliwe o dużej kurczliwości, skłonne do pękania i paczenia się, trudne w
konserwacji, mało trwałe. Twardość i właściwości mechaniczne drewna buka są
wyższe niż dębu. Drewno buka jest trwałe pod wodą. Daje się łatwo obrabiać.
Oto co pisze Fiszer o buku w Kwartalniku Etnograficznym "Lud" : "W polskich
glossach średniowiecznych wspominany jest nieraz buk jak i jego owoc bukiew.
Na ogół wzmianki nie są zbyt częste, ponieważ nie miał on znaczenia w
medycynie średniowiecznej, a tylko w gospodarstwie ówczesnym odgrywał wielką
rolę , jako pokarm dla nierogacizny, w Małopolsce lud spożywa także bukiew,
która w kulturze zbierackiej odgrywała dużą rolę, gdyż wyciskano z niej
olej, a po wysuszeniu i wyługowaniu mielono na mąkę. W Małopolsce z buku
wyrabia się bardzo chętnie sprzęty domowe (Żywiec), oraz narzędzia
gospodarcze, jak grabie, cierlice, sieczkarnie, koła itd. W Żywieckim
szczapy do oświetlania izby, tzw. "ślajsy" darto dawniej z drzewa bukowego.
Spróchniałego drzewa bukowego zwanego "czyrem" używano do krzesania ognia".

K. Kluk (1805) przy opisywaniu pożytków płynących z drewna bukowego wspomina
także, że z buków dłubano czółna, gdyż drewno bukowe posiada małą
przesiąkliwość. Tą własność wykorzystywano także przy robieniu beczek
(Szacki ,1995) i pomp do wody (Kluk , 1802).

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

50. Data: 2003-01-04 15:52:45

Temat: Re: Dobra brzoza - dąbczak
Od: "Piotr.Tomczak" <P...@a...waw.pl> szukaj wiadomości tego autora

To ja poproszę o klonach i dębach.

Quercus - Dąb

W Polsce występują dwa gatunki dębów: dąb szypułkowy [Quercus robur L.], i
dąb bezszypułkowy [Quercus petraea(Matt.)Liebl.]

Drewno dębu jest twardzielowe, pierścienionaczyniowe o wąskim żółtawobiałym
bielu, twardziel barwy od jasnobrunatnej do ciemnobrunatnej.

Drewno twardzieli zanurzone w wodzie przybiera z biegiem czasu zabarwienie
ciemnoszare do czarnego, ponieważ rozpuszczone w wodzie związki żelaza
wchodzą w reakcje chemiczne z garbnikami występującymi w drewnie, w wyniku
czego powstaje tzw. czarny dąb.

Drewno zwykle prostowłókniste, łupliwe, trudne w suszeniu (nadmierna
skłonność do paczenia się i pękania), twardziel bardzo trwała, trudno
nasycalna, biel nietrwały i nieużyteczny.
Drewno wąskosłoiste jest stosunkowo lekkie i miękkie, łatwe w obróbce,
natomiast drewno szerokosłoiste, zawierające więcej drewna późnego jest
ciężkie, twarde i ma dobre właściwości mechaniczne.

Dzięki tym wszystkim wyżej wymienionym właściwościom drewno dębu było jednym
z najcenniejszych i najszerzej użytkowanych surowców drzewnych w rzemiośle
ludowym.

Miało ono zastosowanie jako budulec do wszelkiego rodzaju konstrukcji
lądowych i wodnych i było także najlepszym drewnem na klepki bednarskie.

Oto co o roli dębu w kulturze materialnej wsi polskiej pisze Fischer (1938):
"Dąb szypułkowy , nie bywa przez lud wyróżniany od dębu bezszypułkowego. W
dawnych źródłach staropolskich drzewo to bywa często wymieniane podobnie jak
jego owoce i narośle, zwane galasami. Żołędzie służą do karmienia
nierogacizny, ale w latach głodu służą także jako pożywienie dla ludzi. Na
dębowych dużych liściach lud piecze chleb i wierzy, że kto je taki chleb,
dostaje siłę dębu. Od dawna jest materiałem a także służy do wyrobu sprzętów
domowych i gospodarczych. W Małopolsce zachodniej szczególne podwaliny są
zawsze dębowe. W Górach Świętokrzyskich sporządzano z młodego dąbka nawet
drewniane sworznie u wozów. Na Pomorzu (Pow. Kartuzy) z młodych dąbczaków
rozszczepionych na dziewięć części, a potem splecionych i związanych u
cienkiego końca woskowanym szpagatem sporządza się biczyska.

Kora dębowa była używana dawniej w Polsce (około 1830) do wyrabiania koloru
czarnego. Stolarze żywieccy używają jako farby odwaru z galasówek na
liściach dębowych.
Lud w Polsce południowej używa kory dębowej do farbowania na kolor brunatny
pisanek, albo też używa się jej jako składnika wraz z innymi środkami
barwiarskimi do uzyskiwania czarnego barwnika na pisanki.

[...] Dąb uchodzi podobnie jak u innych Słowian za drzewo budzące cześć.
Dotyczy to szczególnie drzew starych bardzo rozrośniętych, jak np. w
Kazimierzu nad Wisłą, gdzie wielkiemu dębowi podanie przypisuje tysiąc lat.
Badania nad kopcem Krakusa dowiodły, że także na kopcu Krakusa w Krakowie
rósł niegdyś kilkusetletni dąb olbrzym, który był zapewne drzewem świętym,
ale już w roku 1603 znajduje się Boża Męka może w celu zatarcia odprawianego
tutaj dawniej kultu pogańskiego. Podobnie do dzisiaj w całej Małopolsce
zachodniej zawiesza się na dębach kapliczki, krzyżyki, obrazki święte.
Takich starych dębów nie ścinano, czasem jak np. w Kaliskiem (Pow. Kalisz)
powstałe zarazy przypisywane ścięciu takiego jakby świętego drzewa
(Biegeleisen, KOM 454). Podobnie do starego dębu na zamku w Niedzicy pow.
Nowy Targ jest przywiązana legenda, że obłamanie się jego konarów wróży
śmierć.

W ogóle już w dawnych źródłach jak u Crescentyna, dym z liści dębowych bywa
uważany "za skuteczny przeciw mocy diabelskiej, oraz czyści zarażone
powietrze". A także wedle Haura liście i drewno dębowe stosowano jako środek
przeciw czarom. Dlatego także groby wisielców i topielców przebijają kołem
dębowym aż do trumny a to w tym celu, aby nie wstawali w nocy i nie
szkodzili ludziom (Pow. Hrubieszów). Rózgę weselną wije się nieraz z witek
dębowych, a również w pieśniach weselnych nieraz o dębie wspomina. Dąb
należy do roślin zatykanych na św. Jana w strzechy, ściany zwłaszcza w
Krakowskiem, rzadziej w Łódzkiem, Wileńskiem i Stanisławowskiem. Koło Żywca
przystrajają się kapliczki i obrazy święte w maju w gałązki dębowe, podobnie
w oktawę Bożego Ciała, a wigilię św. Jana rano o świcie wieśniaczki wtykają
w pola gałązki dębu.

W Międzyrzeckiem lękają się tego drzewa i mówią, że dąb jest "niełapsy" tzn.
nieszczęśliwy, dlatego też nie sadzą go obok domów. Jeśli dąb samotnie
rośnie na polu lub przy drodze, oznacza to, że pod nim leży i pokutuje duch
jakiegoś zabitego człowieka, a w drzewie takim zamiast soków krąży krew
nieboszczyka. Czarownice w Kaliskiem szkodziły niegdyś na zdrowiu w ten
sposób, że suszone liście dębowe wtykały w ściany domu, mówiąc zaklęcie:
"Jako te liście uschły, tak z całym domem niech schnie gospodarz i dzieci".
Czarownice jeździły też nie tylko na łyse góry, ale także na dębiny.
Natomiast w ludowych opowieściach kieleckich liście dębowe przykładane na
czoło i na piersiach maja moc wskrzeszania człowieka. Nie brak wreszcie
opowieści o sierotkach-kopciuszkach, które znajdują końską czaszkę, a w niej
żołądź, z której wyrasta potem dąb ze złotymi liśćmi i żołędziami [...]
Żołędzie służą do rozmaitych wróżb o przyszłym urodzaju. W Poznańskiem,
jeśli we wrześniu jest pajęczyna na żołędzi, będzie zły rok. Jeśli koło niej
wiele much, będzie urodzaj średni. Jeśli robaki ją poczynają toczyć będzie
rok obfity i do ożenku dobry. Pusta żołądź oznacza śmiertelność i pożary.
Zbyteczny żołędzi zbiór czy też ilość oznacza mroźną zimę z mnóstwem śniegu
i obfitym rybołówstwem. Jeśli jądro żołędzi twarde, będzie dużo zboża, ale
zarazem morderstw i wilkołaków. Jeśli chuda żołądź, trzeba się przygotować
na wielkie upały i brak wody. Wilgotne jądro zapowiada mokry rok i powodzie.
Zupełnie podobne są przekonania w Glińsku (wojew. Lwów), które mówią, że
jeśli na św. Michał rozkroiło się żołądź, a znajdzie ją wewnątrz piękną i
białą, będzie lato piękne i urodzaje obfite. Jeżeli zaś dębianka jest
wewnątrz mokra, lato będzie mokre, a wreszcie jeśli jest sucha, takież
będzie lato. Robak znajdujący się wewnątrz zwiastuje rok dobry. Próżna
żołądź oznacza pomór. Jeśli wczas i obficie pojawia się żołądź, będzie zima
wczesna i ostra. W innych okolicach (Tarnów, Rzeszów) obfita żołądź
zapowiada urodzaj na bób, albo (Wieliczka) zapowiada to urodzaj na żyto, a
jeśli zaś na dębach jest mało żołędzi, dziki będą ryły ziemniaki
(Tarnobrzeg, Nisko). W Sandomierskiem (Sandomierz) wczesne opadanie liści
wróży wczesną zimę i ostrą, późne lekką."

Darte pędy dębiny używane były jako surowiec plecionkarski przy wyrobie
koszy (Szacki ,1996). Dębina była poszukiwana przez kołodziejów do wyrobu
piast i głów kół. Stolarze wyrabiali z dębu meble, łoża, szafy, stoły;
bednarze - beczki, beczułki, szafliki, kufy do wożenia wódki. Cieśle
wykorzystywali dobre właściwości mechaniczne drewna dębowego przy ciosaniu
belek, drzwi, ram okiennych, rynien a także wałów u młyna, skrzydeł u
wiatraków, cembrowin, studni (Kluk ,1802).Szubert(1827)pisze że drewno dębu
pospolitego ..."nie tylko do wysokopiennego, ale i do niskopiennego
gospodarstwa, bardzo jest przydatne. Po ścięciu albowiem ,aby to tylko przed
sześćdziesiątym rokiem nastąpiło, wybornie wypuszcza i w takim
gospodarstwie dłużej, jak każde inne drzewo trwa kilkaset lat ciągle w
oznaczonych kolejach co 20 lub 40 lat ścinane , jednak nie bardzo się
przeżedza.

Niskopienne hodują się lasy dębowe najbardziej dla kory , która z młodych
gałęzi najlepsza jest do garbowania ; hoduje się czasem dębina i przez
ogławianie , w tem gospodarstwie dobrze się udaje, liczne zapewnia korzyści.

Powszechnie są znane użytki samego drzewa ..."

Grzegorz Sapijaszko napisał(a) w wiadomości: ...
>"Piotr.Tomczak" <P...@a...waw.pl> writes:
>
>> a co do kontynuacji hmmmm... trzeba zamawiać odcinki :))))))))))))
>
>To ja poproszę o klonach i dębach.
>
>Pozdrawiam,
>Grzesiek
>--
>Był pewien artysta pod Coethen
>Z wyrytym na dupie bukietem.
> Kształt jego zdumiewał,
> Barw dobór -- ol?niewał,
>Lecz zapach, niestety, był nie ten.
> (C) Antoni Marianowicz