Jakub Szułakiewicz napisał(a):


> 1. Świat, w którym opowieść się toczy, zdefiniowany jest w podręczniku
> (dobrze by było, żebyś sobie taki podręcznik przeglądnęła) - w
> podręczniku będzie więc wszystko, począwszy od zarysu geografii
> fikcyjnych kontynentów, poprzez rys historyczny nieistniejących państw,
> skończywszy na wierzeniach nieistniejących narodów i opisie
> nieistniejących stworzeń.

Super, brzmi bardzo fajnie


> Główne obiekcje ludzi
> przeciwnych tej formie rozrywki dotyczą okultyzmu i pochodnych - nie
> zapominaj, że podczas gry Twój syn wciela się w postać, która być może
> włada magią (niektórym to przeszkadza), i prawdopodobnie wyznaje jakichś
> dziwnych bogów (to przeszkadza wielu ludziom). Jeżeli dla Ciebie stanowi
> to problem, to możesz zakazać synowi gry.

Nie, to zupełnie nie stanowi dla mnie problemu.
> Nie zapominaj jednak, że może się zdarzyć, że na
> przykład po uratowaniu króla gracze wpadną na pomysł, żeby go zabić,
> wypatroszyć, a głowę zatknąć na tyczkę i nieść jako sztandar. Wszystko
> to leży w gestii graczy (co najwyżej Mistrz Gry może im próbować
> przeszkodzić - ale Mistrz przecież wcale mądrzejszy od pozostałych nie
> jest).
No, tak ale skoro wpadna na taki pomysł w trakcie gry, to i bez niej
moze byc identycznie

> W Twojej obecnej sytuacji ideałem by było, gdybyś sama zrozumiała istotę
> rozgrywki i w pewnym stopniu kontrolowała to, co dzieje się podczas
> sesji syna. Raczej nie zabraniaj mu - bo wtedy na pewno stracisz nad tym
> kontrolę. Za to spytaj się od czasu do czasu, co się stało na ostatniej
> sesji - powinnaś usłyszeć coś w rodzaju streszczenia bardzo nieskładnej
> książki.

Prawde mówiac mocno zaintrygowałes mnie swoim opisem. Az mam ochote sama
zagrac;-)i pewnie pojde w tym kierunku
Dziekuje Ci bardzo



--

Gosia