> Czy na podstawie mojego
> > opisu mozna wnioskować własnie jaki jest stan faktyczny tej osoby i jak
> bardzo
> > w tej chwili jest nowotwór rozwiniety? Chcialabym jakoś tej osobie pomoc bo
> tej
> > ktora odeszla nie zdążyłam.
>
> Motywacje do pomocy są nie bez znaczenia
> zatem warto abyś zadała sobie np. takie pytanie:
> Czy chcę "zamknąć sprawę" z osobą, która kiedyś
> odeszła poprzez pomoc osobie, która może odejść,
> i czy moje obecne pytania nie zmierzają do
> upewnienia się czy owa nowa osoba jest
> "dostatecznie terminalnie" chora.
> To pytanie z serii takich za które na dzień dobry można się
> na siebie obrazić ale potrzebne dla "oczyszczenia" przedpola.
> Niezałatwione sprawy z przeszłości rzutują
> na sposób w jaki rozwiązujemy obecne problemy
> zatem mogą być dodatkową przyczyną utrudniającą
> Ci wspomniane "nieuleganie klimatowi emocjonalnemu"
> jako że do bagażu emocjonalnego aktualnej rozmowy dołączyć się
> może jakiś bagaż przeszłości.

niestety tutaj tak łatwo przedpola nie da sie "oczyscic":)To ze wydarzenia
calkiem niedawne rzutują na cała sprawę teraz to wlasciwie jest niestety dla
mnie jasne- tyle ze myslalam ze juz nie w sferze emocjonalnej gdyz staram sie
na to wszystko raczej spojrzec analitycznym okiem choć wiem ze niekoniecznie mi
sie to musi udac. Choć chcialabym faktycznie ta sprawe zamknąć to niestety wiem
ze sie to nie uda bo zbyt duzo spraw pozostalo urwanych.Raczej chcialabym
zrozumiec ta calą sytuacje z przeszlosci,jeszcze z okresu przed diagnoza o
chorobie stad też raczej "nie oczekuję kolejnej smierci".Mam raczej nadzieje ze
jest to okres długo jeszcze przed, jesli w ogole ale chcialbym tez wiedziec czy
specyfika tych rozmow to rzeczywiscie wplyw nowotworu.
Z osobą która odeszla bylam bardzo silnie zwiazana- trudno wlasciwie
powiedzieć czy byla to pozytywna czy tez negatywna więż- ale byla mocna.Osoba
ta miala bardzo silny wplyw na moja psychikę .Nierzadko negatywny.I być moze
dzialalo to także w druga stronę (podobny temperament)Staram sie teraz znależć
wyjasnienie, staram sie zrozumieć poprzez zbieznosc sytuacji (ta osoba umarła
na raka tyle ze nie mózgu) motywy zachowania tamtej osoby, jej sposob
postepowania wobec innych jeszcze zanim został rak wykryty a wiadomo ze
rozwijal sie powoli do czasu gdy nie zostala postawiona diagnoza (wtedy
blyskawicznie)
W zwyczajnej sytacji gdy jestesmy poddawani takiej ingerencji w siebie i innych
zachowan (podobnych a opisanych juz przeze mnie w przypadku osoby z ktora mam
teraz kontakt)niekoniecznie reagujemy zyczliwie i ze spokojem, gdy sa nam
zarzucane nieuzasadnione podejrzenia a kazde slowo to atak itp.I tak tez
wlasnie reagowałam- dość emocjonalnie i negatywnie.Dochodzilo w zwiazku z tym
do licznych spięć i zderzeń.Jednym słowem mocno iskrzylo.Zerwalam z ta osobą
kontakt zupelnie i po jakims czasie sie dowiedzialam ze jest chora.Przez ten
okres nagromadzilo sie w tej osobie tyle nienaiwsci i zalu do wszystkich ze
odrzucala jakąkolwiek pomoc ale nie ode mnie bo tego nie zaproponowalam.Nie
przewidywalam tak szybkiego konca,w ogole go nie przewidywalam- zbieralam sie z
tym zeby zaproponowac pomoc jakakolwiek chociaz zwykla rozmowę a własciwie to
dojrzewałam do tego, no i nie zdazylam. Nie widzialam jej ani razu od czasu
zerwania kontaktu.Dopiero po jej smierci zobaczylam jej zdjęcia, rowniez z
okresu chemioterapii.To juz byla zupelnie inna osoba to bylo widac po twarzy,
nie tylko zniszczona chorobą ale tez nie do poznania ze wzgledu na widoczną w
jej calej postawie słabość, zal, bol, braki wszystkiego tego co ja wczesniej
stanowilo - wewnetrzną siłe, zapalczywość, temperament, dynamikę.Takiej jej nie
znalam i nie poznalam.
Ale chodzi o okres wczesniejszy i jej apodyktyczne zachowanie wobec osob
trzecich z tamtego czasu.
No i teraz sie zastanawiam czy nie skrzywdzilam wówczas tej osoby gdyz u niej
choroba juz postepowala a ja o tym nie wiedzialam i traktowalam ja jak zdrowa
osobę i odpieralam jej ataki dosc burzliwie.Osoba ta zmarla sama w szpitalu-
udusila sie.

> Jeśli chcesz pomóc tej osobie jako tej "która ma umrzeć"
> to oczywiście niewiele pomożesz, gdyż twoja intencja
> będzie dla niej czytelna. Spróbuj więc pomóc jej
> jako tej "która ma żyć" /czyli jak każdej innej,
> która też "może jutro umrzeć"/
> działając naturalnie i kierując to działanie
> głównie na nastrój tej osoby.

wlasciwie ja nie wiem sama czy chce pomoc-i wlasciwie komu sobie czy jej- ja
chcę ją raczej zrozumiec - a to tez przeciaz jakas forma pomocy i to nie osobie
umierającej tylko osobie na poczatku konca albo poczatku nastepnego etapu
(naskórek zrzucamy codziennie czyli tak wlasciwie cały czas umieramy i sie
rodzimy na nowo)

> To dlatego odpowiedź
> na Twoje pytanie
> nie jest najważniejsza :-))

dlatego tez odpowiedz wiele by mi dala :) bo pozwolilaby mi to jakoś
odtworzyć, "umiejscowić w czasie", uporzadkowac i sie upewnic, ale tez nie wiem
czy rzeczywiscie jest najwazniejsza :)

pozdr.



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl