> Nieuzmyslowione to powod do nieszczescia jej samej - tak uwazam. :)
> Nieszczescie jej samej *to dopiero* powod do nieszczescia innych.

A jesli nie?
Jesli niedoskonalosc nieuzmyslowiona nie jest powodem do nieszczescia?
Jesli odbieranie w taki sposob nieszczescia innych jest iluzja, tworem
istniejacym wylacznie w naszym ukladzie nerwowym?
To co wowczas jest/byloby prawdziwym nieszczesciem? :)

> No tak ale w kolko przybywa danych mozna sie w nich zagubic
> - i utracic wlasna tozsamosc. :)

Albo wrecz przeciwnie - odkryc (poznac) ja glebiej.

> Ale jak nie ustalimy czym sie roznia obiektywne od subiektywnych to
> wszystko co napisales to Twoja wlasna fikcja literacka.

Niekoniecznie. Zawsze budujac hipoteze jestesmy zmuszeni zakladac
('na chwile') jej obiektywnosc, co pociaga za soba szereg dodatkowych
potencjalnie dyskwalifikujacych wymogow co do obiektywnosci oceny.
Wiadomo ze jesli znajdziemy rzeczywista 'ryse' na naszej ocenie
to nie moze byc juz mowy o obiektywizmie.
Natomiast co innego gdy o czyms wiemy - nie musimy sie juz oslabiac
domniemaniami o obiektywnosci (zielen trawy).
No tak tylko skad sie bierze ta obiektywizujaca wiedza?
Albo inaczej: czy mozna osiagnac wiedze obiektywna w oderwaniu
od przedmiotu wiedzy?

> To Ty zakladasz ze do rzeczywistosci mozna sie przyblizyc
> [uobiektywnic] sie gromadzac dane na jej temat.
> Wykluczylbym tu istnienie jednej i uniwersalnej [obiektywnej]
> prawdy. Wg mnie rzeczywistosc to nie bogactwo abstrakcji pojec
> a odczuwanie jej.
> To jest unikalne dla kazdego - tym samym nieobiektywne.

Dokladnie, odczuwanie (odbior) rzeczywistosci to wrazenie subiektywne.
Jednak odbieramy cos co obiektywnie istnieje: zbior zdefiniowanych
obiektywnie elementow o ustalonych bezwzglednych wlasciwosciach.
'Obcujac' z wlasna wizja rzeczywistosci 'dotykasz' rzeczy ktorych
byt byl i jest okreslony bezwzglednie.

> Cos co jednak widzisz nie do konca jest tym czym to zjawisko jest w
> rzeczywistosci ['obiektywnej']. Twoj zachwyt jest subiektywny, radosc z
> polozenia sie na trawie rowniez jest subiektywna.

OK, a jesli zadowolenie z polozenia sie na trawie jest obiektywna
wlasciwoscia zdarzenia polegajacego na polozeniu sie na trawie?
Jesli jest elementem ze zbioru obiektywnych wlasciwosci trawy?

Czy odbierajac te wlasciwosc wytwarzam w mozgu abstrakcyjny obraz
tej wlasciwosci nie zwiazany z rzadna konkretna sytuacja, czy
raczej 'ulegam' obiektywnej wlasciwosci trawy? :)

> Patrzysz na trawe swoimi oczami a nie aparatura badawcza, prawda ?

Tak i to nie przeszkadza mi 'dotykac' bezwzglednej natury trawy. :)

> Co jest wiec *Twoja* rzeczywistoscia ?

Ta sama ktora wszyscy odbieramy. :)

> Czy jak calujesz kobiete widzisz przemiany chemiczne
> jakie zachodza w jej ciele ? Brrr... ;)

A jakie konkretnie przemiany chemiczne? ;)

> Wyjasnisz ?

Mam nadzieje ze wyjasnilem powyzej. :)

> A skad wiadomo ze to nie ona ksztaltuje nas ?

Na to juz kazdy sam powinien sobie odpowiedziec,
tzn czy rzeczywistosc ksztaltuje mnie czy ja jou. :)

> ...Nauka czyni z nas glupcow niezdolnych cieszyc sie
> tym co nas otacza. Na wszystko gotowa szufladka z przystojna
> odpowiedzia. Swoiste dziesiec przykazan sceptyka. By dostrzec nature
> kwiatu trzeba go stworzyc w umysle a nie powielic informacje ktore sie
> posiadlo.

Zgadzam sie. Nauka bada rzeczywistosc z mocno zacisnietymi
powiekami, a jesli ktos otworzy chocby odrobine na chwile powieke
to rozlega sie 'swiety' pomruk dezaprobaty i uwagi typu 'prosze
nie oszukiwac, pracujemy tylko z zacisnietymi powiekami'. ;)

> Gdyby nie bylo milosci to stworzylbym ja i rownie chetnie
> trwal w poczuci u winy :)

Czyli wykorzystujesz milosc. Bezwzglednie? :)

Czarek