Użytkownik "Aicha" napisał w wiadomości
news:i92e5f$7np$1@news.onet.pl...
>W dniu 2010-10-12 21:18, R pisze:
>
>>>>> myślę, że warto, żeby się o tym dowiedział od
>>>>> Ciebie nie od rówieśników/"życzliwych" sąsiadów.
>>>> Tak, Dlatego wspomniałem o tych uwagach innych dzieci/porównaniach.
>>>> I dlatego pierwsze moje opowieści/odpowiedzi na jego pytania mogą się
>>>> pojawić wcześniej (np. po 3. roku życia, jeżeli wcześnie pójdzie do
>>>> przedszkola).
>>>> Niewykluczone też, że będę musiał korzystać ze żłobka. Wtedy jeszcze
>>>> wcześniej.
>>> I na placu zabaw, spacerze czy przy okazji innych outdoorowych
>>> aktywności.
>>> Wtedy też być może wcześniej.
>> Wyobrażasz sobie np. dwulatka pytającego innego dwulatka "dlaczego
>> spacerujesz z tatą a nie mamą"?
>
> Nie, n-latka pytającego tatę.

Jeżeli n>3 to ja też to sobie bez problemu wyobrażam. Im to n większe od 3
tym taka sytuacje jest bardziej prawdopodobna.
Jeli chodzi o n<=3 to już mniej. Im bardziej mniejsze tym bardziej mi
wyobraźnie odmawia posłuszeństwa ;).

I tak, żebym nie została źle zrozumiana (tak do końca źle) - nie uważam, że
Saulo nie powinien na ten temat mówić z synem. Uważam, że powinien możliwie
jak najwcześniej - ale nie wcześniej niż będzie na to gotowy. Wydaje mi się,
że nic (poza jego osobistą gotowością) nie stoi na przeszkodzie temu, żeby o
mamie zaczął synowi opowiadać choćby i dziś albo jutro, np. pokazując jej
zdjęcia/filmy i przy okazji wspominać dlaczego jej nie ma z nimi (tak dla
wprawy bo syn raczej nic z tego teraz nie zrozumie). Ale też (moim zadaniem)
nie powinien czuć sie do tego zmuszonym ani obawiać się, że będzie zmuszony
już wkrótce. Tak jakoś mi się wydaje (nie wiem dlaczego), że łatwiej mu
będzie do tego dojrzeć jeżeli nie będzie czuł za plecami ogromniej presji
czasowej.

--

Renata