Użytkownik news.tpi.pl <p...@p...onet.pl> w wiadomości do grup
dyskusyjnych napisał:9mn8as$ek3$...@n...tpi.pl...
>
> Użytkownik "Sylwi@" <e...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
> news:9mlg35$50q$1@news.tpi.pl...
> >
> > Użytkownik Grzegorz Mikołajczak <g...@p...com> w wiadomości do grup
> > dyskusyjnych napisał:9ml3er$4as$...@n...tpi.pl...

Grzegorz napisał:

> > > Witam wszystkich
> > > W najbliższy poniedziałek stanę na komisji, która określa stopień
> > > niepełnosprawności

Sylwi@ napisała

> > Ja też..... :-)))
> > W poniedxiałek o 17-tej ..

Prusak napisał:

/ciach/
> Dziś orzecznik stwierdza czy jesteśmy zdolni do
> pracy i jeżeli pracujemy, tzn. jesteśmy zdolni do pracy i... po grupie, i
po
> problemie.
> Życzę Wam - Sylwio i Grzegorzu - powodzenia na spotkaniu z orzecznikiem
ZUS
> i mam nadzieję, że dacie znać na grupę jak Wam poszło.
> Pozdrawiam
> Prusak

A dziękuję, Prusaku :-)))

I tak oto nastał poniedziałek dnia 03 wrzesień 2001 roku

Melduję swój powrót .....
Wróciłam cała choć zmęczona ....
Wałkowali pytaniami strasznie ale zacznę od początku .... bo zmian sporo.

Katowicki MOPS od dłuższego czasu był remontowany ale jak do tej pory to
wszyscy mogli zauważyć tylko piękną elewacje, nowe tynki, ekstra okna .....
a dla "petentów" same schody dosłownie i w przenośni.
O tym, żeby tam wózkiem wjechać to marzenie ściętej głowy, o tym żeby tam
kogoś wwieść to trzeba było nielada akrobacji, wąsko, wąskie drzwi, wysokie
schody itd.... Tak było jeszcze 11 lipca kiedy to zanosiłam tam odwołanie
od decyzji ..... bo jak niektórzy z Was wiedzą miałam tą komisję miec
dokładnie 18 lipca o godzinie 15,30 a ja w tym dniu obiecałam rano być w
Ustroniu. A jak obiecałam to musiałam być i koniec.
Jakież było moje zdziwienie dzisiaj kiedy o 16.45 usiłowałam wejśc tym samym
wejściem co poprzednio.
Drzwi zamknięte na 7 spustów, na drzwiach karteczka, że wejście na komisje
od głównej ulicy.
Poszłam.... obeszłam dookoła budynek i .... wszystkie drzwi zamknięte.
Musiałam mieć niewesołą minę skoro robotnicy spawający tam poręcze wskazali
mi zakryte folią piękne nowe , oszklone wejście.
Weszłam i oczom nie wierzyłam..... budynek bez barier architektonicznych,
podjazdy, zjadzy, brak jakichkolwiek progów, ....a do gabinetu
lekarkiego można wjechać wózkiem niczym mercedesem.
W pięknej poczekalni ani śladu po tłoku (lepiej żebym nie opisywała co
działo się 3,5 roku temu) trzy osoby i z tego co dojrzałam to wszystkie
zaprotezowane przynajmniej jednostronnie. Pomijając małe opóźnienie została
wezwana przed sąd ostateczny :-)))
Komisja nadal w składzie jednoosobowym jednak tym razem była to Pani
laryngolog.
Zaczęły się pytania... od kiedy źle słyszę, jak słyszę, co słyszę a czego
nie ...:-))) co sprawia mi trudność , gdzie pracuje, co robię, o zarobki nie
pytali :-))) . Potem odbyło sie czytanie wypisów ze szpitala, czytanie
audiogramów,
Zauważyłam, że najważniejsze dla niej było to co napisał mój laryngolog z
przychodni, który wypisywał i opiniował mi wniosek na tą komisję. Jest tam
punkt o ... rokowaniach.... a że te nie wróżą mi dobrze więc miałam
napisane pogorszenie i brak rokowań na poprawę. Potem odbyło się wypisywanie
orzeczenia.
Nic nie zostało powiedziane jednak nadal były pytania, niektóre do mnie,
niektóre retoryczne.... :-))
czym mam trudności ruchowe, czy potrzebuje pomocy itd... tu stwierdziłam że
pomoc jest mi jedynie potrzebna do otwierania drzwi co wywołało
konsternację. Musiałam wyjaśnic, że żebym otwarła komuś drzwi wejściowe
potrzebne byłoby wybicie szyby lub coś w tym rodzaju bo dzwonki to sobie
mogą dzwonić ...... Pani się uśmiechnęła i pisała dalej... pytała o to czy
pracuję w ZPCH :-))....
PKP jako ZPCH .... ale numer !!!
PKP i tak cienko przędzie a wtedy to pewnie już nikt nie jeździłby pociągami
.... :-))) Miała drobny problem bo nie wiedziała co podkreślić....
stwierdziła, że ja pewnie w takim razie mam przystosowane dla ON stanowisko
pracy ..... musiałam ją niestety rozczarować.... kolejno zapytała jako co
pracuję .... i tu już zupełnie "zaniemogła" ale jej pomogłam wyjaśniając,
że to że jeszcze pracuję zawdzieczam w dużej mierze koleżankom z którymi
potrafię sobie jako tako ułożyć pracę. One robią za mnie to czego ja nie
słyszę a ja za nie to czego one nie lubią .... :-)))
Zapytała, czy przedstawię to orzeczenie w pracy .... otrzymała odpowiedź,
że póki nie będę musiała to nie.
Dopóki mi lekarz z medycyny pracy będzie podpisywał zdolnośc do pracy to
będę pracowała jeżeli któregoś dnia nie podpisze to wtedy ..... będę
musiała.

W tym momencie poinformowano mnie ustnie o przyznaniu umiarkownego stopnia
niepełnosprawności .... na trwale.

Potem zostałam poproszona do pokoju obok gdzie czekał na mnie psycholog i
"ankieter".
Kolejny wywiad ..... całe bite 8 stron A4 ..... Pytania z dwóch stron.....
jeden pytał o warunki mieszkaniowe a psycholog o utrzymywane z rodziną
kontakty .... Jeden o to czy mam łazienkę a drugi o zainteresowania ...
Taki misz masz.... Po wypełnieniu grzecznie mi podziękowano i poproszono
abym przyszła osobiście po odbiór orzeczenia za tydzień w poniedziałek
między 12- 13,30 (poprzednio wysyłali listem poleconym)
Nie wybrzydzałam.... wemę urlop żeby odebrać..... szkoda, słuchu mi to nie
wróci .... ale przynajmniej nie będę musiała za kolejne lata znowu
przechodzić tego samego.

W ten sposób orzeczono względem mnie umiarkowany stopień niepelnosprawności
i jako przypadek nie rokujący nadziei na poprawę - czego żałuję .....
wydano go na stałe - czego nie żałuję :-))
Mam nadzieję,. że nikt w przeciągu tego tygodnia nie zmieni zdania.

Moje odwołanie od poprzedniego terminu było przypięte do strony tytułowej
teczki ......
Jako, że w tym odwolaniu jako powód niestawienia się podałam planowany od
dawna wyjazd do Ustronia ...... Panie wyraziły zainteresowanie .......
Zapytały o wrażenia, zainteresowane były faktem czy byli przedstawicieli
PZG......i innymi.
Nie muszę chyba mówić, że ..... powiedziałam co wiedziałam :-)))

I tą opowieścią o ..... Ustroniu
w dniu 03.09.2001 o godz 18.50
zakończylam swój pobyt w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Katowicach,
który w takim stanie w jakim jest teraz po po remoncie będzie napewno długo
służył tym, którym ma służyć.

Gdyby tak jeszcze kasy nie świeciły pustkami,
PFRON właściwie zainwestował swoje fundusze,
a człowiek dla człowieka starałby się nie być wilkiem,
byłoby ....... blisko ideału.

Wyszła trochę przydługawa i nudnawa opowieśc ale.....
krócej nie umiałam,
gadatliwa się stałam odkąd mogę i mam z kim pogadać ...... pisząc :-)))

Wybaczcie.... :-))))

--
Do usłyszenia
Sylwia

e...@p...onet.pl

Gdy uda Cię Twoją rzeczywistość potraktowac jak marzenie,
to wszystkie Twoje marzenia staną się rzeczywistością.