W dniu 2011-07-08 13:22, Małgorzata Krzyżaniak pisze:

>> Proponuję byś zajrzała na blogi 14latek, skonstatowała kim one są i
>> zastanowiła się czy to jest stan warty petryfikacji. Albo jeszcze lepiej
>> jakbyś zajrzała na blogi trzydziestolatek o mentalności czternastolatek
>> i tam się zastanowila czy jednak tresura to najstraszniejsze co może
>> dziecko spotkać.
>
> Sprecyzujesz, co Ci takiego przeszkadza w blogach 14-latek, co byś
> chciał drastycznie usuwać? I co to znaczy 30-latka z mentalnością
> 14-latki? Nie bywam w takich okolicach i nie wiem, czy rozmawiamy o tym
> samym.
>
> Nie neguję potrzeby tresury, jeśli ktoś taką potrzebę ma, jedynie neguję
> słownictwo, jakie jest do opisu rzeczywistości w tym wątku użyte. Albo
> tresujemy i wtedy ok - podsuwamy książki "mądre", żeby z pokemona zrobić
> istotę myślącą, albo twierdzimy, że proponujemy alternatywną rozrywkę w
> stosunku do SIMS-ów.
>
> Byłam niespecjalnie mądrą 14-latką (ale nie odstawałam od normy),
> wyrosłam. 14 lat to pewien etap, chichoty na widok tyłków kolegów z
> klasy

Oo własnie. Chichot na widok tyłka kolegi to ja rozumiem, ale obecnie
to wygląda jak bezwzględne polowanie na wyroby chłopakopodobne, bo na
walentynki chłopak ma byc za wszelką cenę. I tego już pojąc nie mogę.
Czy to wypływa z wnętrza, czy to nacisk grupy ? I naprawde nie mówię tu
o jakimś marginesie.

> i noszenie różowego to coś, przez co trzeba przejść, jak przez
> ileś chorób wieku dziecięcego.

Nie jestem w stanie na razie udowodnic, że mam rację w kwestii
kształtowania psychiki dzieci. Może za kilkanaście lat bede miał dowody
w rękach ? Ale na razie mogę próbowac to wykazac przez analogię, za
posrednictwem faktu, że zdecydowanie nie wszystkie choroby wieku
dziecięcego trzeba przechodzic. Na przykład do chorób wieku dziecięcego
zaliczamy róznorodne urazy. Opowiadałem już jak ordynator miejscowego
szpitala chirurgicznego pamiętał mnie z imienia i zawsze witał radosnym
okrzykiem "no co tam sobie znowu złamałeś ?". W ciągu kilkunastu lat
zaliczyłem kilkanaście wizyt na chirurgii. Teraz to nazywają ADHD, a
kiedyś ciotka mówiła na mój widok "on ma kota". Małżonka moja spedzila
dzieciństwo podobnie, dośc powiedziec, że jak wynika z jej odgrzebanej
niedawno książeczki zdrowia, pierwszy raz miała przetaczaną krew gdy
tylko skończyła roczek. Tymczasem moje dzieci w ciągu jakichś 42
dzieciolat zaliczyly tylko dwie wizyty szpitalne. Czyli można uniknąc
wielu chorób wieku dziecięcego. Trzeba się tylko na nie odpowiednio
przygotowac. Na przykład nie dezinformowac dziecka, że ognie choinkowe
są zimne.
Mozna oczywiście zauważyc, że skoro ja przeżyłem te urazy i na ludzi
wyszedłem, to czym się przejmowac ? Ale trzeba pamiętac o tych co nie
przeżyli. A trochę ich było. Podobnie możemy uznac, że skoro Tobie się
udało przejśc od noszenia różowego do czarnego, to każdy ma szansę. Ale
rolą rodzica jest chyba zwiększanie tej szansy ? A jak można zwiększyc
szansę na czytanie książek, jesli nie podrzucaniem tych co lepszych ?

> Bycie mentalną 14-latką w wieku lat 30
> nie wydaje mi się jakoś specjalnie naprawialne przez cokolwiek, a już na
> pewno nie przez podsuwanie mądrych lektur, bo - jak mówi mądre
> przysłowie - z gówna bata nie ukręcisz. To już abstrahując od tego
> wątku.

To w takim razie jak widzisz rolę rodzica ?

>> Sorki, ale powtarzasz bezmyslnie.
>
> Bezmyślnie, bo mam inne zdanie? :-> Umówmy się na potrzeby dyskusji, że
> DGCC. Nie cenię Sienkiewicza i tyle.

Gdzie gust, a gdzie odmawianie mu wiedzy historycznej ? Tolkien się
może nie podobac, ale by nazywac "Silmarilion" kreacją quasi-lingwistyczną ?
--
Pozdrawiam
Adam