Piszesz, Michale: "Dowiedziałem się właśnie, że osoba
NIEuzależniona (jak ja), jest niezdolna do myślenia o nałogu, nie ma
pojęcia, o czym mówi, dyskutuje na tematy wykraczające poza
mozliwość zrozumienia, myli pojęcia, niewiele widziała, jest nawet
dziecinie naiwna itd, itp... :)
Tymczasem procent osób wychodzących z nałogu i trwających w
statusie nie
pijących alkoholików, jak wiem, jest znikomy i na pewno
niezadowalający... ".
Michale, niepotrzebny jest Twój sarkazm. Nie denerwuj się, to nie
tak. My, alkoholicy, najczęściej dopiero w trakcie terapii i na
mityngach AA dowiadujemy się prawdy o istocie uzależnienia.
Dowiadujemy się w ten sposób prawdy o sobie, o tym, jak myślimy, jak
siebie i innych oszukujemy, jak reagujemy i przede wszystkim ---- JACY
JESTEśMY PODOBNI DO SIEBIE. To ostatnie jest podstawą sukcesu AA jako
sposobu wychodzenia z nałogu i sukcesu terapii grupowej. Po prostu:
nie ma na świecie leopszego specjalisty od uzależnienia od lakoholu
niż alkoholik - to nie jest żadna tam hermetyczna pseudoprawda ale
oczywistość, weryfikowalna empirycznie na każdym mityngu i nie
podważana przez żaden z uznanych autorytetów w dziedzinie terapii
uzależnień. A przecież bardzo wielu terapeutów nigdy nie było
uzależnionymi! Dlatego oczywiście jako osoba nieuzależniona możesz
w pełni zrozumieć istotę alkoholizmu. Rzecz w tym, że to
zrozumienie wymaga od ciebie wielkiej pracy, lektury wielu książek,
wielu spotkań, udziału w semiariach, warsztatach itp. Dla nas,
alkoholików, prawdy o nałogu, nie tak trudne do zrozumienia, ale
szalenie trudne do "wyczucia" dla nienałogowców, dla nas, powtarzam
są to rzeczy oczywiste. Między sobą po oczach, po gestach, po
doborze słów jakże często poznajemy, w jakim jesteśmy stanie, kto
z nas jest na głodzie, kto nie, kto łże, kto jest załamany, kto
szczęśliwy. Wiemy to, bo ZNAMY SAMI SIEBIE. Na tym polega jeden z
wielkich kroków na drodze do trzezwosci - na poznaniu samego siebie,
własnych reakcji, własnych CHORYCH reakcji, na umiejętności ich
rozpoznawania, wygaszania, gdy trzeba, nie poddawania się im. W pewnym
momencie tego się nie wie - to się czuje. I na tym polega "przewaga"
alkoholika nad niealkoholikiem jeśli chodzi o zrozumienie istoty
uzależnienia, na tym i tylko na tym.
Natomiast jeśli chodzi o istotę tej dyskusji, o to, czy mozna wyjść
z nałogu innymi metodami, niż AA odpowiem tak: nie wiem. Nie wiem i
szczerze mówiąc nie interesuje mnie to. Mi na razie pomaga wiedza
wyniesiona z AA i terapii. Ale jeśli tylko choc jeden człowiek
wyjdzie z nałogu wykorzystując Twoje, Michale, wskazówki, co więcej
- jeśli choc jeden człowiek tylko podejmie próbę wyjścia, tylko
choć przez chwilę zastanowi się nad swoim pijanym życiem, wtedy,
drogi Michale, uchylę przed Tobą czoła jako przed Facetem, który
pomógł blizniemu. Tymczasem jednak, dopóki to się stanie
(jeśli....), pozwól, że nie będe entuzjastą Twych poglądów i
trzymać będę w tej polemice stronę Jakuba. Po prostu: człowiek
wierzący w Boga Jedynego i jedynie słuszną drogę do zbawienia
krytycznie patrzy na inne wyznania, a sekty po prostu zwalcza. Ja w tym
wypadku jestem tym wierzącym. Wierzę w AA, bo cudu trzezwosci
doświadczam juz pół roku. Po 20 latach picia.