Mefisto:

>"Saulo"
>
>> A Ciebie samego co w tej chwili nakręca?
>
>Twarze. Sposoby kodowania wyglądu widzianej osoby w umyśle i jej
>rozpoznawania. Pomyłki. Na czym się opieramy? Na proporcjach? Na cechach
>charakterystycznych? Mam już wstępny zarys koncepcji. Wybieramy do
>obserwacji wybrane elementy (oczy, usta, brwi, a w dalszej kolejności nos,
>włosy, kształt). W sumie chyba nie ma nawet czterdziestu parametrów. Nie
>zwracamy uwagi na drobne asymetrie ani na elementy nie mówiące nam o zdrowiu
>lub stanie emocjonalnym osobnika (i z tego powodu nie interesują nas uszy,
>bo nimi nie machamy :))
>Nie zwracamy uwagi na proporcje (inaczej nie rozpoznawalibyśmy karykatur).
>Przypuszczenie: każdy z nas ma wewnętrzny wzorzec idealnej twarzy. Po części
>wynikający z dziedzictwa genetycznego, po części ustalany podług normy
>otoczenia we wczesnym dzieciństwie. Kolejne twarze kodujemy sobie, notując
>odstępstwa od owego ideału.
>Do udowodnienia.

Bardzo ciekawe.
Poddam Ci pod rozwagę drobny i nie wiem, czy istotny przyczynek osobisty.
Pomyłkę. Fałszywe rozpoznanie kogoś.
Otóż, pewnego dnia wydało mi się, że widzę na przystanku pewną kobietę, którą
poznałem parę tygodni wcześniej (kontakt trwał wtedy kilka godzin) - nie
widziałem jej później przez te parę tygodni.

A dokładnie było to tak na tym przystanku: w pierwszej chwili jej nie
poznałem, ale po chwili - tak. "Poznałem" ją mimo że ona nie poznawała mnie.
Miała przefarbowane włosy (tak wtedy myślałem), była opalona i odrobinę
szczuplejsza (ale to nie wzbudziło moich podejrzeń - uznałem, że się wcześniej
pomyliłem :). Po czym ją rozpoznałem? Uśmiech, nos (dość charakterystyczny),
oczy i tu najważniejsze: pewien bardzo charakterystyczny szczegół garderoby i
paznokcie u nóg pomalowane na czerwono. Patrząc na samą twarz, nie byłem w
100% pewien, że to ona, ale kiedy stwierdziłem obecność tego szczegółu
garderoby i paznokci pomalowanych na czerwono,_uznałem_że to ona i wtedy
wszystko w jej twarzy zaczęło mi w 100% pasować. Czyli w rozpoznawaniu istotne
jest chyba również przekonanie, że osoba, którą spotykamy, jest faktycznie
tym, za kogo ją bierzemy - przekonanie to wpływa na naszą percepcję (jak
rozpoznanie Chrystusa po zmartwychwstaniu w nieznajomym na drodze.:-)
(Zob. również sugerowanie świadkom, że widziana przez nich osoba jest tym
przestępcą, którego mają dopiero rozpoznać - to może zaburzyć rozpoznawanie.)

[Dobrze, że nie podszedłem wtedy do tej kobiety, bo powstałaby niezręczna
sytuacja - jak się okazało po paru dniach, osoby, za którą ją wziąłem, wtedy
tam nie było.]

Pozdri

Saulo
--
============= P o l N E W S ==============
archiwum i przeszukiwanie newsów
http://www.polnews.pl