PD <p...@g...pl> wrote:
> W dniu 2022-10-29 o 09:28, PD pisze:
>> W dniu 2022-10-28 o 21:29, FEniks pisze:
>>> W dniu 28.10.2022 o 14:40, PD pisze:
>>>> W dniu 2022-10-28 o 13:29, FEniks pisze:
>>>>> W dniu 28.10.2022 o 11:59, PD pisze:
>>>>>> W dniu 2022-10-28 o 09:53, FEniks pisze:
>>>>>>> W dniu 28.10.2022 o 09:20, PD pisze:
>>>>>>>>
>>>>>>>> Nie o to chodzi. Obdarłaś naukę gry ze wszystkiego co istotne
>>>>>>>
>>>>>>>
>>>>>>> Niczego nie obdzieram. Skupiłam się na tym aspekcie, który
>>>>>>> najbardziej różnicuje możliwości dziecka versus dorosły w kwestii
>>>>>>> nauki *gry na instrumencie*. O tym przecież była mowa, a nie o
>>>>>>> zdobywaniu wykształcenia muzycznego.
>>>>>>
>>>>>> Cytuję co dotarło do mojego rezerwatu:
>>>>>> "W przypadku gry na instrumencie to kwestia umiejętności, a nie
>>>>>> wiedzy, w dodatku umiejętności automatycznych".
>>>>>
>>>>>
>>>>> No i  podtrzymuję. Wszak to Ty napisałeś do Kviata - "Spróbuj zacząć
>>>>> naukę gry na jakimś instrumencie, a potem porównaj swoje postępy z
>>>>> postępami 7-latka, który zaczął się uczyć równo z tobą."
>>>>>
>>>>> No więc myślę, że Kviat albo jakikolwiek inny dorosły nie ma raczej
>>>>> szans w ciągu kilku lat zrobić takich samych postępów jak 7-latek w
>>>>> grze na jakimkolwiek instrumencie, za to w tym samym czasie ma
>>>>> szansę zdobyć znacznie większą wiedzę teoretyczną w zakresie muzyki
>>>>> niż 7-latek.
>>>>
>>>> A z czego wynika, że "Kviat" zdobędzie w tym czasie wiedzę większą?
>>>
>>>
>>> Choćby ze względu na biegłość w czytaniu, którą przeciętny dorosły ma,
>>> a przeciętny 7-latek nie.
>>
>> Zakładałem, że w jednym i drugim przypadku będzie nauczyciel. Brak
>> nauczyciela komplikuje sprawę zarówno dla "Kviatka" jak i 7-latka, bo
>> jest dużo pułapek. Żaden z nich sam z siebie nie wie co jest dla niego
>> istotne na danym etapie. Nie wie czy poziom jaki osiągnął do tej pory w
>> trakcie nauki, jest wystarczający by pójść dalej - lub na odwrót, czyli
>> czy nie zafiksował się na danej kwestii. Inna kwestia. O ile zgłębiając
>> teorię, mamy poczucie czy ją rozumiemy. Nawet jeśli coś tam zrozumiemy
>> źle, to gdzieś tam to później wyjdzie i się poprawi jej rozumienie. O
>> tyle w przypadku nauki gry od zera, jakość naszego słuchu też jest na
>> poziomie zerowym. Przez pierwsze, powiedzmy dwa lata, nieważne czy
>> "Kwiatek" czy 7-latek - nie będzie słyszał co gra. Będzie myślał, że gra
>> dobrze, ale wystarczy żeby się nagrał i odsłuchał :) I paradoksalnie im
>> dłużej będzie w ten sposób grał, tym bardziej będzie utrwalał "złe
>> granie". Odkręcenie tego jest trudne. Kolejna sprawa to radzenie sobie z
>> błędami w grze. Bo niestety jest tak, że często przyczyna błędu leży
>> zupełnie w innym miejscu niż się objawia. Niech np. któryś z nich uczy
>> się jakiejś frazy. Ma już ją opalcowaną i w miarę płynnie mu to
>> wychodzi. Ale gdzieś tam w środku jest coś co nie wychodzi. Jak ktoś nie
>> ma doświadczenia, czy nauczyciela pod ręką, to do u.śmierci będzie
>> ćwiczył problematyczny fragment. Podczas gdy najczęściej się okazuje, że
>> np. gdzieś tam wcześniej zamiast ósemki gra ćwierćnutę, mózg doskonale
>> czuje ile powinien trwać takt i po prostu niewychodzący fragment jest
>> efektem próby nadrabiania. Powiem tak. Bez nauczyciela wynik tego
>> starcia jest trudny do przewidzenia.
>
> Jeszcze jedna pułapka to ktoś komu wydaje się, że umie (a czasami
> naprawdę umie) grać w roli nauczyciela. Jako, że gitara to bardzo
> popularny instrument - to i tego typu nauczycieli jest na pęczki.
> Kwestia, że to co jest nieprawidłowe i niedopuszczalne w kwestii A, jest
> wręcz niezbędne w kwestii B. Przykładowo opalcowanie przy grze na
> fortepianie jakichś wirtuozerskich fragmentów. Na szczęście na
> fortepianie nie uczą grać amatorzy. W partyturach autorzy sami podają
> opalcowanie takich fragmentów, z reguły dziwne, przeczące intuicji oraz
> trudniejsze od intuicyjnego. Dlaczego tak. Mianowicie grając ten
> fragment w wolnym tempie, bez problemu zagra się go palcowaniem
> intuicyjnym, ale jeśli chcemy zagrać to w szybkim, oryginalnym tempie
> przy takim opalcowaniu fizjologia dłoni na to nie pozwoli (połączone
> ścięgna odpowiednich palców np.). Przekładając na gitarę. Każdy
> "nauczyciel" Ci powie, że kostkę trzymamy w dwóch palcach - w trzech to
> błąd. Są tacy którzy trzymają w trzech - należy ich za to zabić :)
> Problem w tym, że mój ulubiony gitarnik od grania szatanów J.Hetfield z
> metallicy trzyma w trzech.

A nie zauważyłeś, że on ma dużą kostkę? - więc musi użyć trzech.

> Nigdy nie zwracałem na to uwagi ... i też
> nigdy nie zbliżyłem się z grą do jego poziomu. W końcu postanowiłem olać
> dogmat o trzymaniu kostki 2 palcami. Przestawienie się zajmuje mi już
> drugi rok - nie mam jeszcze swobody w graniu w ten sposób, ale efekt w
> postaci jakości tego co wychodzi z pod palców, to 100% lepiej niż wcześniej.
>
> PD

Se kostkę zrób/kup większą. Czemu? Bo i lepsza, i grubsza. Lepsza mechanika
do grania ,,szarpanego". Te małe to do klasycznej gitarki i do grania
rosyjskich romansów, a nie do tego, co Metallica szarpie :)



--
,,Słowo ,,rozkaz" porusza armie, słowo ,,wolność" - narody." Novalis, ze
zbioru Uczniowie z Sais.