W dniu 2022-10-29 o 09:28, PD pisze:
> W dniu 2022-10-28 o 21:29, FEniks pisze:
>> W dniu 28.10.2022 o 14:40, PD pisze:
>>> W dniu 2022-10-28 o 13:29, FEniks pisze:
>>>> W dniu 28.10.2022 o 11:59, PD pisze:
>>>>> W dniu 2022-10-28 o 09:53, FEniks pisze:
>>>>>> W dniu 28.10.2022 o 09:20, PD pisze:
>>>>>>>
>>>>>>> Nie o to chodzi. Obdarłaś naukę gry ze wszystkiego co istotne
>>>>>>
>>>>>>
>>>>>> Niczego nie obdzieram. Skupiłam się na tym aspekcie, który
>>>>>> najbardziej różnicuje możliwości dziecka versus dorosły w kwestii
>>>>>> nauki *gry na instrumencie*. O tym przecież była mowa, a nie o
>>>>>> zdobywaniu wykształcenia muzycznego.
>>>>>
>>>>> Cytuję co dotarło do mojego rezerwatu:
>>>>> "W przypadku gry na instrumencie to kwestia umiejętności, a nie
>>>>> wiedzy, w dodatku umiejętności automatycznych".
>>>>
>>>>
>>>> No i  podtrzymuję. Wszak to Ty napisałeś do Kviata - "Spróbuj zacząć
>>>> naukę gry na jakimś instrumencie, a potem porównaj swoje postępy z
>>>> postępami 7-latka, który zaczął się uczyć równo z tobą."
>>>>
>>>> No więc myślę, że Kviat albo jakikolwiek inny dorosły nie ma raczej
>>>> szans w ciągu kilku lat zrobić takich samych postępów jak 7-latek w
>>>> grze na jakimkolwiek instrumencie, za to w tym samym czasie ma
>>>> szansę zdobyć znacznie większą wiedzę teoretyczną w zakresie muzyki
>>>> niż 7-latek.
>>>
>>> A z czego wynika, że "Kviat" zdobędzie w tym czasie wiedzę większą?
>>
>>
>> Choćby ze względu na biegłość w czytaniu, którą przeciętny dorosły ma,
>> a przeciętny 7-latek nie.
>
> Zakładałem, że w jednym i drugim przypadku będzie nauczyciel. Brak
> nauczyciela komplikuje sprawę zarówno dla "Kviatka" jak i 7-latka, bo
> jest dużo pułapek. Żaden z nich sam z siebie nie wie co jest dla niego
> istotne na danym etapie. Nie wie czy poziom jaki osiągnął do tej pory w
> trakcie nauki, jest wystarczający by pójść dalej - lub na odwrót, czyli
> czy nie zafiksował się na danej kwestii. Inna kwestia. O ile zgłębiając
> teorię, mamy poczucie czy ją rozumiemy. Nawet jeśli coś tam zrozumiemy
> źle, to gdzieś tam to później wyjdzie i się poprawi jej rozumienie. O
> tyle w przypadku nauki gry od zera, jakość naszego słuchu też jest na
> poziomie zerowym. Przez pierwsze, powiedzmy dwa lata, nieważne czy
> "Kwiatek" czy 7-latek - nie będzie słyszał co gra. Będzie myślał, że gra
> dobrze, ale wystarczy żeby się nagrał i odsłuchał :) I paradoksalnie im
> dłużej będzie w ten sposób grał, tym bardziej będzie utrwalał "złe
> granie". Odkręcenie tego jest trudne. Kolejna sprawa to radzenie sobie z
> błędami w grze. Bo niestety jest tak, że często przyczyna błędu leży
> zupełnie w innym miejscu niż się objawia. Niech np. któryś z nich uczy
> się jakiejś frazy. Ma już ją opalcowaną i w miarę płynnie mu to
> wychodzi. Ale gdzieś tam w środku jest coś co nie wychodzi. Jak ktoś nie
> ma doświadczenia, czy nauczyciela pod ręką, to do u.śmierci będzie
> ćwiczył problematyczny fragment. Podczas gdy najczęściej się okazuje, że
> np. gdzieś tam wcześniej zamiast ósemki gra ćwierćnutę, mózg doskonale
> czuje ile powinien trwać takt i po prostu niewychodzący fragment jest
> efektem próby nadrabiania. Powiem tak. Bez nauczyciela wynik tego
> starcia jest trudny do przewidzenia.

Jeszcze jedna pułapka to ktoś komu wydaje się, że umie (a czasami
naprawdę umie) grać w roli nauczyciela. Jako, że gitara to bardzo
popularny instrument - to i tego typu nauczycieli jest na pęczki.
Kwestia, że to co jest nieprawidłowe i niedopuszczalne w kwestii A, jest
wręcz niezbędne w kwestii B. Przykładowo opalcowanie przy grze na
fortepianie jakichś wirtuozerskich fragmentów. Na szczęście na
fortepianie nie uczą grać amatorzy. W partyturach autorzy sami podają
opalcowanie takich fragmentów, z reguły dziwne, przeczące intuicji oraz
trudniejsze od intuicyjnego. Dlaczego tak. Mianowicie grając ten
fragment w wolnym tempie, bez problemu zagra się go palcowaniem
intuicyjnym, ale jeśli chcemy zagrać to w szybkim, oryginalnym tempie
przy takim opalcowaniu fizjologia dłoni na to nie pozwoli (połączone
ścięgna odpowiednich palców np.). Przekładając na gitarę. Każdy
"nauczyciel" Ci powie, że kostkę trzymamy w dwóch palcach - w trzech to
błąd. Są tacy którzy trzymają w trzech - należy ich za to zabić :)
Problem w tym, że mój ulubiony gitarnik od grania szatanów J.Hetfield z
metallicy trzyma w trzech. Nigdy nie zwracałem na to uwagi ... i też
nigdy nie zbliżyłem się z grą do jego poziomu. W końcu postanowiłem olać
dogmat o trzymaniu kostki 2 palcami. Przestawienie się zajmuje mi już
drugi rok - nie mam jeszcze swobody w graniu w ten sposób, ale efekt w
postaci jakości tego co wychodzi z pod palców, to 100% lepiej niż wcześniej.

PD