Damian wrote:

> Kiedy sie kocha mozna kochac dwojako:

Ech... mow za siebie ;)))

> 1. Kocha sie w kims to co sie w sobie nie akceptuje, swaja ciemna strone
> wraz z tym co sie nie docenia - milosc wtedy jest nieprzewidywalna
> 2. Kocha sie w kims to czego sie wg. wlasnej oceny mie ma - a poniewaz kazdy
> ma wszystko, wiec taka milosc znowu wynika z nieznajomosci siebie

Wydaje mi sie, ze wiem o co Ci chodzi, ale ujalbym to troche inaczej:

Kazdy szuka szczescia (ktorej IMO forma jest milosc) na zewnatrz siebie. A
poniewaz _zawsze_ mozemy utracic to, co jest poza nami, nasze szczescie
(milosc) jest nietrwale i zagrozone.

Jezeli natomiast uda sie nam odnalezc szczescie (milosc) w nas, to IMO nikt nam
go nie odbierze i nie bedzie ono nigdy zagozone - bedziemy trwale szczesliwi.

> Z tego wynika ze taka milosc jest niepotrzebna bo kiedy sie pozna samego
> siebie wtedy nie bedzie sie uzalezniac od innych lecz co najwyzej dawac.

Nie zgadzam sie z Twoim rozumieniem milosci. IMO milosc jest potrzebna, bo
kiedy znajdzisz ja w sobie, to wtedy mozesz dopiero dawac z siebie!

Czym jest milosc jak nie gotowoscia dawanie siebie innym za "darmo"?

I nie ma w Tobie leku przed dawaniem, miloscia, szczesciem ani przed innymi
ludzmi - bo nie jestes od nikogo uzalezniony - IMO jestes wolny.

> pozdrawiam Damian

pozdrawiam :)
--
Zelig9

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl