Przemysław D. napisał w wiadomości news:bcc9t0$2qeh$1@foka1.acn.pl...

Bacha :
Ależ ja się domyślam o co JeTowi chodzi, tylko że mam trudny charakter. ;)
Zanim z czegoś zrezygnuję, to lubię sobie trochę powalczyć.
To bardzo jest pouczające, a już z JeTem to prawdziwa radocha.
Wiele nieporozumień przy roztrząsaniu tych zagadnień bierze się z wąskiego i
szerokiego rozumienia emocji. Mam tu na myśli fakt, że jedni określają tym
to, co tkwi w nas samych, a inni widzą to szerzej począwszy od czynnika
uwalniającego, poprzez cały proces neurofizjologiczny, aż do ekspresji,
czyli końcowego zamanifestowania. Potykali się o to nawet wytrawni znawcy
przedmiotu. A to przecież tylko kwestia umowy.

> Chwilka, jaka "różna interpretacja bodzca" ? Źródłem emocji nie jest żaden
> bodziec.

No to załóżmy przez chwilę, że nie ma żadnego obrazka, albo choćby to, że
jego treść jest na tyle obojętna, iż paniom wisi i powiewa. Wówczas żadne
emocje nie zostałyby uwolnione, mimo że obie panie mają takie mechanizmy
zakodowane w genomie. Stąd wywodzę, że musi być jednak coś, co te emocje
uwalnia.
Co do interpretacji bodźca weźmy pierwszy kontakt dziecka z rozgrznym
piecem. Ufnie wyciąga rękę i doznaje oparzenia. Następuje odruch
bezwarunkowy cofnięcia ręki i strach. Następnym razem w kontakcie z piecem
zrodzi się już obawa. Jeżeli natomiast piec będzie tylko przyjemnie ciepły,
to następnym razem obawa nie wystąpi, a wprost przeciwnie. Zatem zakładam,
że kontakt z piecem wymaga jeszcze zrozumienia skutków, a tego w genomie już
nie ma, bo to doświadczenie. To ono wymusza jakie emocje są uwalniane w
relacjach z otoczeniem.
Ba, czasami bywa zwodnicze. Wyobraź sobie, że dostajesz pyszne ciastko,
które
już nie raz próbowałeś. Niewątpliwie antycypujesz przyjemność. Bierzesz do
ust i ... nagle odrzuca Cię potworny smak. Propulsja gwałtownie przechodzi w
repulsję. Ale różnice między tymi odczuciami dowodzą, że jakaś interpretacja
przed skosztowaniem się dokonała (jak się okazało fałszywa).

> Świadomość czegoś powoduje emocje i reakcję.

Tą świadomość nazwałam właśnie interpretacją, a to coś (czegoś) bodźcem. I
to jest właśnie powód uwolnienia takich a nie innych emocji.

> W świadomości obu pań
> powstał "obraz" (nie w sensie wizualnego odwzorowania). Świadomość czegoś
> związanego ze śmiercią dodatkowo zesztywnienie, to spowodowało emocje
> objawiające się reakcją odrazy.

Tylko, że gdyby nie było świecenia luminoforka (bodźca), albo ta pani nigdy
przedtem nie zetknęłaby się z czymś związanym ze śmiercią (subiektywna
interpretacja tegoż bodźca), to związane z tym emocje nie byłyby się
uwolniły i zamanifestowały. Bo to tylko mechanizm regulacyjny, który aby
zadziałać musi mieć jakiś powód.

> U drugiej świadomość "ciepła" spowodowała
> emocje obiawiające się zachwytem. To owa świadomośc była bodźcem do emocji
i
> reakcji emocjonalnej a nie obrazek.

Analogicznie jak wyżej.
Zgadzam się z tym, że do uwolnienia emocji nie musi koniecznie wystąpić
materialny substytut w postaci obrazka. Wystarczy bowiem sobie zdechłago
kota po prostu wyobrazić. Jeżeli wyobrażenie jest w miarę plastyczne, to
jakaś tam reakcja odrazy również wystąpi. Ale po cholerę bez zachęty
(czyli obrazka) mamy wyobrażać sobie zdechłego kota.

> Czy obrazek kotka mógł być bodźcem do
> powstania jakichkolwiek myśli ?

No właśnie treść obrazka wywołała takie a nie inne skojarzenia. Bez obrazka
nic by się nie wydarzyło i JeT nie miałby powodu na panie wydziwiać. ;)

> Obrazek żadnej treści nie zawiera i żadna z
> pań treści obrazka nie mogła zobaczyć, bo jej poprostu nie ma. Każda z pań
> przypisała jakąś treść obrazkowi, a nie obrazek spowodował powstanie
> jakiejkolwiek treści w główkach.

No i doszliśmy do mamentu "treść obrazka", co też nie jest sprawą prostą.
Dla mnie jest to niewątpliwie obrazek przedstawiający kota (a nie słonia czy
tramwaj), dla Jeta jest to jedynie świecenie luminoforka. Gdyby ta materia,
która składa się na obrazek nie niosła żadnych treści, to skąd brałby się
nasz podziw dla talentu Caravagia, czy innego mistrza. A bierze się stąd po
mojemu, że potrafią oni jakąś materię uformować na wzór choćby kota.
Potrafią zrobić ją nośnikiem treści właśnie.

[...]
> Przecież obrazek nie przyedł do obu pań i jednej powiedział,
> "cześć, jestem kotem pieszczochem" a drugiej "cześć własnie ubił mnie
> chińczyk i będę czyjąś kolacją". Na jakiej zasadzie została przypisana
treść
> do obrazka ?

Ano na zasadzie zgromadzonego doświadczenia każdej z pań, czyli ich
subiektywnej interpretacji odczytywanej treści obrazka.

> Na złej zasadzie, bo wogóle nie powinna zostać przypisana.

To po jaką cholerę odwiedzać galerie i muzea? Po co mieć jakiś gust czy
smak?

> Obrazek zdechłego kota to nie zdechły kot, tak samo jak obrazek słodkiego
> kota to nie słodki kot. Ta pani od zdechłego kota, kazała wywalić obrazek,
> bo dla niej to był zdechły kot a nie obrazek, przypisała martwej rzeczy
> treść i to spowodowało u niej emocje. W tym przypadku prawidłową reakcją
> byłby całkowity brak reakcji.
>
> Pzdr.
> P.D.

Pozdrówka. Bacha. ;)