Qrczak pisze:

>Z tą książką Gołębiowskiego już kontakt miałam
> (dawno dawno temu to było),

To jeszcze klasyka, jakby kto nie znał (i z chłopskiej chaty przenosiny
na dwór):
http://univ.gda.pl/~literat/kitowic/index.htm

Na zanętę fragmencik:
Rosół, barszcz, sztuka mięsa, bigos z kapustą, z różnego mięsiwa
kawalcami, kiełbasą i słoniną, drobno pokrajanymi i z kapustą kwaśną
pomięszanymi, i nazywano to bigosem hultajskim; dalej gęś gotowana z
śmietaną i z grzybkami suszonymi, w kostkę drobną pokrajanymi, kaszą
perłową zasypana; gęś czarna, którą u pomniejszych panów zaprawiano tak:
kucharz upalił wiecheć domy na węgiel, w niedostatku czystej z bota
czasem naprędce wyjęty, przydał do tego łyżkę lub więcej miodu praśnego,
przylał podług potrzeby jakiego octu mocnego, zmięszał z ową słomą
spaloną, zasypał pieprzem i imbierem, a zatem stała się gęś czarna,
potrawa dobrze wzięta owych czasów i podczas największych bankietów używana.
--
BBjk