Użytkownik "Paulinka" <p...@w...pl> napisał w wiadomości
news:k7k05b$fh7$1@node1.news.atman.pl...
>W dniu 2012-11-09 22:55, Ghost pisze:
>>
>> Użytkownik "Paulinka" <p...@w...pl> napisał w
>> wiadomości news:k7jtgs$tbp$1@node2.news.atman.pl...
>>> W dniu 2012-11-09 22:07, Ghost pisze:
>>>
>>>>> Bo odpowiednia (dla każdego coś innego) muzyka,
>>>>> to w ogóle cudowny lek na smutki :)
>>>>> Ale potrafi i dołować, i wprowadzać w zadumę,
>>>>> rozczulać, wzruszać, wyciszać, czy 'energetyzować'.
>>>>> Ja jestem starsznie podatna na dźwięki, i bardzo często
>>>>> się wzruszam i płaczę jak słucham muzyki (bywa to
>>>>> kłopotliwe np. na koncertach...;))
>>>>
>>>> Muzyka to masaz dla mozgu, tak to widze. Wzbudzaja sie neurony,
>>>> wyciagajac odkreslone emocje.
>>>
>>> Ciekawe skąd się biorą tak różne preferencje muzyczne.
>>
>> Mysle, ze wlasnie z wrodzonych roznic w mozgach. Wiem, trywialne.
>> Zauwazylem, ze np. ludzie zdolni do myslenia abstrakcyjnego, maja
>> zdecydowanie inne upodania niz ci pozostali - maja przy tym znacznie
>> wieksze wymagania. W badaniach rezonansowych wyszlo, ze muzyka klasyczna
>> (ale nie tylko ta) pobudza zblizone obszary mozgu co rozwiazywanie
>> problemow matematycznych.
>
> IMO nie jest to trywialne, skąd zatem upodobanie do muzyki poważnej u osób
> o innych predyspozycjach? Za proste by to było.

Po pierwsze nie wiesz do konca o ktore dno predyspozycji chodzi. Po drugie,
jesli nie jest to kwestia roznicy w materialnym mozgu, to w czym, w sercu?
duszy? plucach?

>>>>Na to wszystko nakladaja sie z wiekiem tez
>> elementy sentymentalne, jakies utwory z czyms sie kojarza, z
>> dziecinstwem itp. One nie musza byc z naszej bajki, ale beda sie
>> podobaly "skojarzeniowo".
>
> Znaczy lubimy rzeczy, które kiedyś słyszeliśmy.

_TEZ_. Inna sprawa, ze muzuki sie tez uczymy, sa utwory, ktore nam sie
podobaja po np. czwartym przesluchaniu dopiero. Ale sa i takie, ze od razu
wpadaja w uchu. Z mojego doswiadczenia, te szybko wpadajace, tez sie szybko
nudza.