> 6 Jan 2003 23:11:11 +0100 user l...@o...pl napisał(a) newsa
<5...@n...onet.pl> a ja na to:
>
>
> wiesz co , poruszasz moze i ciekawe i wazne aspekty, ale robisz to w
> taki sposób, ze moim zdaniem, uniemozliwia to dykusje: np w stosunku do
> mnie na oją dpowiedz, ze nie interesują mnie statystyki, odpowiedziałas
> krytykanctwem i oceną. potem "zjechałas mnie" , poddają c w wątpliwosci
> moje zawodowe umiejętności, nie mając o nich bladego pojęcia. Obrazasz
> mnie prawie kazdym słowem. nie jestem jasnie pania doktor.
> i zamykam ten wątek

Widzisz Mema, w internecie tak to już jest, że każdy może podawać się za kogo
chce: za lekarza, psychologa, psychoterapeutę, pacjenta i księcia Karola :).
Może też pisać, co mu fantazja dyktuje. Ale jeżeli ktoś ustawia się w pozycji
science, autorytetu, fachowca od psychoterapii na przyklad, to nie powinien
wątpliwości oponenta w tym zakresie traktować niczym obrazę majestatu i
kwestionowanie kwalifikacji. Zadałam Ci tylko parę prostych pytań związanych z
postrzeganiem etyki Twojego zawodu przez ignoranta / jak sama słusznie zresztą
stwierdziłaś/, kryteriów sukcesu w twojej pracy, frustracji, jaką niewątpliwie
często niesie z sobą uprawianie psychoterapii, a Ty obrzuciłaś mnie stekiem
poniżających, wulgarnych wyzwisk w rodzaju "sralo-mądralo, biedulko, zawistna
dziewczynko itp." Skądinąd twierdzisz, że jesteś lekarką, starasz się
zmniejszyć dystans między sobą a pacjentem, traktować go bezpośrednio,
zmniejszać lęk przed badaniem uprzedzając - "teraz zbadam serduszko, potem
wątróbkę, a to tylko zapalenie oskrzeli" ;). Wychodzisz z założenia, że pacjent
BOI SIĘ PYTAĆ, więc trzeba go ośmielić. Prawda? Żarcikiem, miłym słowem,
uśmiechem. Ale przecież to Ty sama pokazałaś nam w kilku swoich postach, jak
jesteś zdolna potraktować stawianie pytania przez pacjenta, który się Ciebie
NIE BOI. W trosce o swój etat zapewne nie ośmieliłabyś się pracy zachować tak
wobec nikogo. Ale tu nie masz imienia ani nazwiska, więc możesz anonimowo
przewentylować swoje negatywne emocje. Nie masz też żadnego autorytetu Mema,
dopóki go sobie nie wypracujesz. Wszyscy TUTAJ mamy prawo zakwestionować Twoje
kwalifikacje, bo ich nie widzimy. Nie widzimy ani Twojego certyfikatu ani
efektów Twojej pracy. Możemy w nie wierzyć lub nie. W realu też każdy klient
może ci powiedzieć: "tyle pieniedzy ze mnie zdarłaś i nadal czuję się źle,
nadal jestem chory" W swoim własnym interesie musisz takie postawy
zaakceptować. A ty nie jesteś nawet na nie przygotowana, reagujesz ordynarnie.
Czego więc nauczyłaś się na tych 5-cio letnich studiach z psychoterapii?
Pragniesz brylować Mema w profesjonalnej grupie dyskusyjnej naiwnie wierząc,
że tam nikt nie zakwestionuje Twoich kwalifikacji. To błędne założenie. Dopiero
tam fachowcy operują precyzyjną terminologią, podają najnowsze liczbowe dane na
temat efektywności różnych metod psychoterapii, dyskutują założenia teoretyczne
różnych szkół, kryteria doboru grup, metody rejestracji pracy z grupa,
obiektywizacji oceny skutków, również negatywnych, psychoterapii i wielu innych
zmiennych. Co miałabyś im Mema do powiedzenia? Że Ty pomagasz chorym
bo...widzisz, słyszysz i współodczuwasz? Uważasz, że na tym polega mierzenie
efektów psychoterapii? Skoro tak, to pozwól, że nadal będę wątpić w Twoje
kwalifikacje psychoterapeutki. Nie wypowiadasz sie też jak osoba zrównoważona,
dojrzała. Kogoś tam wyśmiałaś z powodu postawienia tezy o nieistnieniu IQ, w
wątku "Terapia grupowa" zdobyłaś się na parę powszechnie znanych terminów z
dziedziny psychoterapii, przytaknełaś Melisie, która stwierdziła, że
psychoterapeuci powinni przejśc własną psychoterapię / co akurat w ich wypadku
nie jest przecież żadną powinnością, tylko obowiązkiem warunkującym uzyskanie
certyfikatu i pracę w tym zawodzie/, odmówiłaś pod dziecinnym pretekstem
dyskusji o etycznych i teoretycznych podstawach psychoterapii. Dla mnie to za
mało, żeby uwierzyć w twoje wysokie kwalifikacje zawodowe.
Leda
> mema
>


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl