Witaj Monika Gibes,
a teraz zobaczmy co napisałe(a)ś:

>> Odrzućmy więc chwilowo życie wieczne i załóżmy, że faktycznie celem życia
>> jest prokreacja, a potem śmierć. Mam wobec tego pytanie: czy ta matka
>zabija swoje dzieci po urodzeniu, żeby oszczędzić im cierpień?
>
>Nie zabija. Ale może chciałaby oszczędzić im cierpień, gdyby wiedziała, że
>będą chore (czyli - badanie genetyczne potwierdza, że kolejne dziecko
>dziecko znowu będzie miało ten sam defekt genetyczny więc kobieta podejmuje
>świadomie decyzję o tym, że urodzi chore dziecko i znowu będą cierpieć albo
>nie urodzi i nikt nie ma prawa jej potępiać).

Ostatnio przeczytałem kilka nowych artykułów poświęconych eutanazji.
Zawróciłem uwagę na stwierdzenie, że prawo do życia nie jest prawem
do śmierci.
Tylko Bóg może decydować o powołaniu do siebie człowieka. Moim
zdaniem, zabawa w Boga powinna kończyć się na prokreacji.
Defekty genetyczne nie przekreslają człowieka. Ma On takie samo prawo
do życia jak inni. Na tym dla mnie polega cywilizacja miłości.
http://www.cyf-kr.edu.pl/~zykalino/slownik_cywilizac
ja_milosci.htm

>BTW wiara w to, że w ludzkich jajach są duchy przodków chyba za bardzo nie
>pasuje do nauki Kościoła? ;-))

"Potem wynijdzie od ciebie on, i dzieci jego z nim, a wróci się do
rodziny swojej, i do dziedzictwa przodków swych wróci się."
Kpł 25:41 Bg

Pozdrawiam
--
Piotr Marcin Majkowski
p...@h...com
http://www.btsnet.com.pl/majkowscy
Uwaga: Wszystkie wyrażone opinie są moim prywatnym zdaniem.