Chiron pisze:

> Problemem jest sztuczne życie, jakie sobie stworzyliśmy w miastach.
> Starzy ludzie- najlepiej do domów zapomnienia, chory- do szpitala,
> konający- do hospicjum. Dziecko tak wychowane nie potrafi sobie poradzić
> jako dorosły z realnością śmierci i cierpienia. Jeszcze na wielu wsiach
> jest to normalniejsze: w wielopokoleniowej rodzinie nie tylko ktoś się
> co i rusz dobija na ten świat, ale także z niego odchodzi, cierpi,
> choruje w domu. I wśród tego wychowuje się zdrowszy emocjonalnie człowiek.

Chironie, ale ja pytałam o film i o to, na ile drastyczne
(naturalistyczne) są w nim sceny.

Ewa