Użytkownik "Iwon(k)a" <i...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:dc826d$6j2$1@news.onet.pl...
> ja z siastra bylam tez niejadkiem, i byl nam potrzebny, bo moglysmy nie
jesc
> dniami (co potem mialo wyraz w morfologii krwi)

Nawyk jedzenia kształtuje się już od maleńkości. Moja mama też narzekała na
mojego starszego brata - też potrafił nic nie jeść, też miał problemy z
morfologią. A ze mną podjęła decyzję - teściowa ma się nie wtrącać do tego,
jak i ile, i czym karmi dzieci. Ja już nie miałam problemów z apetytem, choć
byłam bardzo chuda (pediatra ciągle podejrzewał u mnie anemię).
Jeśli nie ma problemów zdrowotnych (alergia, pasożyty itd.), to myślę, że
prawie zawsze da się utrzymać prawidłowy odruch: dziecko je, bo jest głodne.
Czasem niektóre dzieci potrzebują mniej do życia, niż nam się to wydaje
konieczne. Trzeba się powstrzymać przed zabawianiem rocznika, namawianiem na
jeszcze jedną łyżeczkę itd.To bywa bardzo trudne, szczególnie jak dziecko
spada na wagowej siatce centylowej. Ale warto się trzymać tego od
najwcześniejszych lat życia dziecka. Bo potem nie zawsze da się to odkręcić.

> ponoc jest zdrowa :)

Nie mówię, że nie ;)
Ale jest kaloryczna, więc dziecko zaspokoi swoje potrzeby żywieniowe, a
potem nie chce kolacji ;)

> nie odnioslam sie do przykladu "jak zjesz obiad dostaniesz cos tam", a
> raczej
> do przykladu na ktory odpisalam.

"Jak nie zjesz obiadu, to nie dostaniesz czekoladki" - dla mnie to na jedno
wychodzi.

Pozdrawiam
Jola