Dnia Mon, 2 May 2005 12:45:28 +0200, Nixe napisał(a):

> Ale przecież nie każda droga, jaką pokonuje dziecko idąc do przedszkola,
> jest drogą publiczną.

Chcesz dowieść, że w takich wypadkach można dziecko puścić do przedszkola
samo? Może w jakichś szczególnych okolicznościach tak, nie wiem. Generalnie
zasada jest taka, że dziecko do 7. r.ż. prowadzamy i to jest powszechnie
przyjęty w społeczeństwie sposób sprawowania opieki.
W przypadku dziecka młodszego można by też uznać je za osobę "niezdolną
rozpoznać i obronić się przed niebezpieczeństwem", nawet niebezpieczeństwem
codziennym, zwykłym, nieprzekraczającym granic ryzyka dnia codziennego.
Wtedy puszczenie samego sześciolatka byłoby wykroczeniem z art. 106 Kodeksu
wykroczeń. Osobiście skłaniałbym się ku takiej interpretacji.

Natomiast opieka nad dzieckiem siedmioletnim i starszym, które może nawet
samo korzystać z dróg publicznych musi już wręcz zakładać uczenie go
samodzielności. Z takim dzieckiem druhna na zbiórce czy kolonii zuchowej
może już nawet pracować metodą zwiadu, której to metody w przedszkolu
stosować nie wolno.

> Zatem nie ustawa o ruchu drogowym ma tu zastosowanie. Tym bardziej, że do
> szkoły często idą już 6-latki. I co wówczas? One nie mogą wychodzić same ze szkoły,
> a ich koledzy z klasy już tak?

I widzisz coś niewłaściwego w takim rozróżnieniu?

>> Więc podaj przepis, na mocy którego opiekun rzekomo poniósłby taką
>> odpowiedzialność, gdy dziecko idzie samo do lub ze szkoły.
> Postaram się znaleźć w wolniejszej chwili stosowne przepisy.

Czekam, czekam:)

>> Przedszkole to inna bajka. Dziecko nie ma 7 lat.
> A co to ma do rzeczy? Przecież wychodzi z niego (na drogę publiczną) pod
> opieką osoby dorosłej. Idąc Twoim tokiem rozumowania wychowawczyni nie musi
> mieć żadnej podkładki, że osoba ta jest upoważniona przez rodziców do
> odbioru dziecka, bo po co jej to?

To są dwa różne zagadnienia. Jeżeli już wiek dziecka jest taki, że musi je
ktoś odbierać, jasne jest, iż powinna to być osoba mająca upoważnienie
rodziców, a nie ktoś pierwszy lepszy z ulicy. Ale też przecież
niekoniecznie musi to być upoważnienie pisemne. Mogę pokazać pani w
przedszkolu, jak wygląda babcia dziecka, i upoważnić ją ustnie do
odbierania dziecka.
Tak czy tak, z kwestią samodzielnych powrotów ucznia ze szkoły ma to
niewiele wspólnego.

> A jak to sobie wyobrażasz inaczej? Kto poniesie odpowiedzialność za czyjąś
> krzywdę/śmierć w sytuacjach kontrowersyjnych?

Zależnie od ustalenia stanu faktycznego. Sama podkładka nie chroni
automatycznie przed odpowiedzialnością, jej brak natomiast nie oznacza
automatycznie winy.

>> Jak dla mnie papier jest potrzebny tylko wtedy, gdy jest potrzebny.
> Czyli kiedy?

Kiedy wymaga go konkretny przepis prawa.

>> Wyrażam zgodę, akceptując program wycieczki. To wystarczy.
> Nie, ponieważ np. program wycieczki nie przewiduje samodzielnych powrotów.

Jak to nie, jak tak? Co to za różnica, czy dziecko będzie po wycieczce
wracać samo spod szkoły, czy spod kina? Mam w programie podane, gdzie się
wycieczka kończy, i akceptuję to jako ojciec. Albo o określonej godzinie
odbieram dziecko spod kina lub spod szkoły.

> Nie odpowiedziałeś poza tym na pytanie. Do kogo miałbyś pretensje, gdyby coś
> się wtedy dziecku stało?

Do Losu. Tak samo, ja by dziecko wracało ze szkoły i coś by mu się stało.
Nie widzę różnicy.

RG