Użytkownik Sławomir Żaboklicki napisał:
...
>
> Zawsze twierdzę, że podstaw programowych nie wolno układać ludziom,
> dla których dana dziedzina jest całym światem. Bo będą oni usiłowali
> wcisnąć do podstaw jak najwięcej materiału wykładanego na poziomie
> uczelni (tzn. na tym, na którym sami się znajdują). Dobrze by też było,
> żeby kilka lat popracowali w szkole. Mi to na przykład bardzo pomogło
> i ostudziło moje zapały w reformowaniu oświaty.
> Pozdrawiam serdecznie
> SZ

Dziękuję za podpowiedź w rozważaniach "a po jaką ciężką [biiiip] każą
się tego uczyć?". Ciekawe tylko kto stawia wóz przed koniem. Przecież
logicznym by było opracowanie całościowej koncepcji wiedzy i
umiejętności pakowanych do głów na danym etapie nauczania z poprawką
na szybkość przyswajania młodej głowy w określonym wieku, a dopiero
potem tak wybrane zagadnienia dać specjalistom do opracowania sposobów
najlepszego wyłożenia ograniczonego [przez innych] materiału.
A tu świat stoi na głowie - masz specjalisto opracować program działań
edukacyjnych bez zwracania uwagi na resztę szkolnego świata. I mamy
pytania np. na chemii - "A czy wy robiliście już takie przekształcenia
na matematyce? A czy na fizyce było już ... ?" - przecież szlag mnie
trafia jak widzę takie bezsensowne stawianie granic pomiędzy
przedmiotami.
Kiedy wreszcie jakiś geniusz reform edukacyjnych zapędzi bractwo nie
do roboty, a do współpracy? Przecież oni nie pracują nad uczniem
rozebranym na części, tylko nad uczniem który jest całością. I taką
całością ma być to, co w głowie wynosi ze szkoły.
Potem tacy "humaniści" [przepraszam za użycie tego terminu} mają
awersję do nauk ścisłych, a ścisłowcy jakoś nie robią błędów
ortograficznych ;) co dowodzi nierównych relacji pomiędzy tymi dwoma
"światami".

Przepraszam za oczywistości. Ja rozumiem: w polityce i w demokracji
"ci co mogą to nie wiedzą, a ci co wiedzą, to nie mogą". Ale oświata
teoretycznie zatrudnia najbardziej oświeconych ludzi. Tu ludzie
podejmujący decyzje wiedzą dokładnie co robią.
A tu taka kicha - wyniki ich solowych działań składają się na
kakofonię w głowie i ucznia i szeregowego nauczyciela walczącego "na
pierwszej linii szkolnego frontu".
Może tych obecnych cichcem do lochów i wybrać nowych? Może nowi znajdą
sposób jak dawać spójne wykształcenie podstawowe i gimnazjalne, a nie
luźny konglomerat "przedmiotów nauczania"? Nie dziwię się uczniom, że
wolą być podmiotami, a nie przedmiotami w szkole :P
Potem Minister ma do nich pretensje, że traktują nauczycieli i
rówieśników przedmiotami, a nie podmiotowo :P choć powinno być :(

pozdrowionka
zairazki