Budowa plastra zaczyna się zawsze od góry. Robotnica,
u której w "kieszonkach" na odwłoku uformują się
łuseczki woskowe, przesuwa się ku miejscu budowy,
wyjmuje je kolejno za pomocą szczoteczek na tylnych
odnóżach, a następnie ugniata każdą łuseczkę żuwaczkami
i przylepia grudkę miękkiego wosku w odpowiednim
miejscu budowanego plastra. Za pomocą żuwaczek
robotnice nadają potem kształt ściankom komórek
i wygładzają ich powierzchnie. Komórki plastra
powstają jednocześnie z obu jego stron.
Budowa plastra przebiega dość szybko; w ciągu doby
rodzina pszczela może zbudować ponad 1800 cm2.
Wśród komórek o przekroju sześciokątnym są mniejsze
o odległości między równoległymi ścianami wynoszącej
5,4 mm. Noszą one nazwę pszczelich i służą do wychowu
pszczół robotnic oraz do magazynowania miodu i pyłku.
Komórki nieco większe, tzw. trutowe, o odl.m.śc.równol.
6,8 mm, służą do wychowu trutni.
Grubość plastra w tej części, gdzie rozwija się czerw,
wynosi 22-25 mm. Tam, gdzie magazynowany jest miód
grubość plastra dochodzi do 40-50 mm. Odległość
między środkowymi ścianami sąsiednich plastrów
wynosi 35-38 mm. Uliczki międzyplastrowe mają szer.
ok. 12 mm, a tam, gdzie plastry pogrubione, są one
węższe.
Do wychowu matek pszczoły budują specjalne komórki,
tzw. mateczniki - większe o zupełnie innym kształcie.
Nie wchodzą one w skład plastrów, ale są do nich
dobudowywane. Zaczątek matecznika stanowi miseczka
o śr. około 9 mm; dopiero po wykluciu larwy, pszczoły
przedłużają ku dołowi ścianki matecznika. Po zasklepieniu
ma on kształt wydłużonego naparstka dł. 20-25 mm.
Świeżo zbudowany plaster ma barwę prawie białą.
Z czasem kolor ulega zmianie na żółty, potem brązowy.
Bardzo stary jest już czarny. Cdn.

Pozdrawia boletus