Układ gniazda pszczelego

Czerw oraz zapasy pokarmu ułożone są zazwyczaj
w gniezdzie pszczelim w pewnym określonym
porządku. Na plastrach położonych naprzeciw
wylotu ula, a więc zwykle w środkowej części gniazda,
znajduje się czerw. W górnej części gniazda plastry
są przeważnie zajęte przez miód. Pszczoły wolą gromadzić
zapasy miodu w plastrach położonych dalej od wylotu,
a więc także w tych, które znajdują się na skrajach gniazda.
Na plastrach z czerwiem, zwłaszcza na znajdujących
się bliżej skrajów gniazda, komórki ponad kolistą
powierzchnią czerwiu bywają w okresie gromadzenia
wziątku zapełniane pierzgą. Nazwą tą określa się pyłek
kwiatowy zmagazynowany przez pszczoły w plastrach.
Obnóża pyłkowe zrzucane przez zbieraczki do komórki,
młode pszczoły ubijają starannie żuwaczkami, dodając
do nich jeszcze nieco miodu. Zmagazynowany w komórkach
pyłek ulega fermentacji, stając się przez to pokarmem
łatwiej strawnym. Jeśli pierzga zostanie zalana w komórce
warstewką miodu, przechowuje się w ulu przez całą zimę
nie psując się.
W górnej części plastra z czerwiem ponad komórkami
z pierzgą znajduje się zazwyczaj szerszy lub węższy
pasek komórek zapełnionych miodem. Takie prawidłowe
rozmieszczenie czerwiu i zapasów uważane jest za cechę
dodatnią rodziny pszczelej.
Dążenie pszczół do gromadzenia zapasów miodu w górnej
części gniazda oraz na jego skrajach wykorzystuje się
w gospodarce pasiecznej do uzyskania plastrów
z samym miodem w stawianej na gniazdo nadstawce
bądz też w tzw. magazynach miodowych tworzonych
po bokach gniazda. Cdn.

Pozdrawia boletus