Marcin Datura:

> Czasem w relacjach miedzy ludzmi potrzebne jest male spiecie, odrobina
> szalenstwa (czyli klotnia), alby ozywic owe relacje i dac ujscie
> wezbranym emocjom.
> Jednak zastanawia mnie, czy taka wymiana racji musi byc podniosla. Jesli
> jedna ze stron jest z natury bardziej opanowana, ale nie ulegla i bedzie
> starala sie obronic swoja racje, jednak bez uzycia krzyku i do tego
> uspokajajc druga osobe, czy taka klotnia odniesie rezultat?
> Czy bedzie sposobem na rozladowanie emocji? A moze ta "spokojna" ze
> stron powinna zrozumiec czym jest takie spiecie i powinna sie tego nauczyc?
>
> pzodr.,
> dat.

Dla mnie 'idealna klótnia' to taka, która zaczyna sie jak kazda klótnia:
prawdziwe uczucia, wzburzenie, ostrosc, przesada, "zalezy-nam-na-tym-o-co-sie-
klocimy", ale która nie przeradza sie w wojne totalna, po której niechybnie
zostalby osad emocjonalny, która zakonczylaby sie np. "pogodzeniem sie" w lózku
albo rekoczynami.
Zamiast tego idealem jest dla mnie umiejetnosc przeniesienia w pewnym momencie
klótni przez jedna z wysokich klócacych sie stron na poziom meta (spojrzenia na
siebie, druga strone i przedmiot klótni z chocby odrobina dystansu; taki oddech
emocjonalny), najlepiej poprzez kanal ironii/zartu/zartobliwosci, z którego to
poziomu meta spada sie byc moze z powrotem na poziom klótni/konfliktu, ale juz
w formie bardziej przypominajacej cywilizowana rozmowe, jednak zasadniczo
równie szczera i bez owijania w bawelne jak przy klótni ostrej.

Do tego jednak trzeba odpowiedniej klasy (równosci "duchowej"), poczucia
humoru/umiejetnosci zdystansowania sie u obu stron, ich wspólpracy i checi
rozwiazania konfliktu ponad podzialem.

IMO spokój jako reakcja na wzburzenie drugiej strony to zle rozwiazanie, bo
najczesciej tylko podsyca jej wzburzenie (jest w zwiazku z tym raczej swietna
bronia w konflikcie - bo osobe wyprowadzona z równowagi latwiej punktowac - niz
sposobem na jego rozwiazanie/zazegnanie).

Saulo

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl