Dnia Thu, 20 Dec 2007 11:31:36 +0100, Vilar napisał(a):

> I tu sie z Toba zgodze XLko.
>
> Zdarza mi sie wspolpracowac z mocno starszymi ludzmi, ktorzy byli cale zycie
> bardzo aktywni umyslowo (a wspolparcuje z nimi, bo sa w tej chwili
> nielichymi specjalistami) i musze przyznac, ze i fizycznie prezentuja sie
> zupelnie inaczej niz ich rozleniwieni umyslowo rowiesnicy.
>
> M.
>
> PS. Normalnie nie wytrzymujesz w zaciszu domowym

Wlasnie o to mi (i poniekąd w artykule) chodzi!!!
Dlatego uważam, e jest wielki sens np. w ustawicznym kształceniu się, choć
pytają "Po co ci to?"

Jak wieką radością napawa mnie widok żywy wzrok, jarzące się oczy w twarzy
80-90-latków, którzy są aktywni intelektualnie!
A przerażenie (starością) odczuwam widząc w oczach starszych ludzi
otępienie... Wieeeem, wiem, że czasem jest to wynik choroby mózgu, ale w
większości przypadków to wynik tzw. "położenia laski" na swoim umyśle, a
więc i na sobie samym...
Mój Teść np. był człowiekiem-wzorem dla mnie, nie będe już wymieniać jego
licznych zalet ogólnoludzkich (też ogólnomęskich), ale podkreślę wysoką
sprawność intelektualną, którą mi imponował. Do ostatnich chwil życia był
autorytetem naukowym i intelektualnym w rodzinie - w tym dla swoich wnuków
(mózgowców) i dla mnie... Piękny człowiek - to człowiek ze sprawnym, ba,
błyskotliwym do końca umysłem. Ciało wtedy stara się nadążać. Jakże bym
chciała tak. Z wielu względów. Bo przeciez jak każdy też boję się starości,
ale ja boję się tylko tej z otępieniem w oczach...

PS. No, masz rację, nie wytrzymuję :-(
Następnym razem może uda mi sie dłużej - co próba, to postęp ;-P
--
XL wiosenna
====================================================
================
"Jeżeli ktoś naprawdę cię nienawidził, to tylko dlatego, że nie mógł być
taki, jak ty."
====================================================
================
Poprzedni profil:
http://groups.google.com/groups/profile?enc_user=LWs
rThYAAABr-nqNxKREgaFPDG6Ht91aF6sPCqGHHKkulQEP0yp8Qg