Ależ ja się z tym absolutnie zgadzam i zgodziłam już na wstępie.
Każdy z nas żyje w swoim subiektywnym świecie ze wszystkimi konsekwencjami
tego faktu.

Ale istnieje też rzeczywistość obiektywna, która ma w głębokim poważaniu
nasz subiektywizm (te fiołki i inne duperele np.).

Wydaje mi się natomiast, że prawdziwy problem leży gdzie indziej.
Wynika on z rozumowania, że jeśli rzeczywistość jest całkowicie subiektywna
i zależna tylko od mojego postrzegania, to mogę ją w pełni kontrolować.
Przy takim założeniu, wszelkie wypływy zewnętrzne, nie podlegające kontroli,
wzbudzałyby u takiej osoby strach, więc tę rzeczywistość zewnętrzną,
obiektywną należałoby odrzucić, zanegować.
I właśnie się zastanawiam, czy aby nie o to tu tak naprawdę chodzi.

M.