Ikselka pisze:

> Na spotkaniu, kiedy usłyszała ode mnie, że już nie pracuję, koniecznie
> chciała dowiedzieć się (niby...) jeszcze czegoś więcej, dopytując się:
> "Siedzisz w domu? No ale co robisz???"

W zwykłym pytaniu dopatrujesz się podtekstów i złośliwości. Podobnie
było z tą babką i przetworami na fitnessie, pamiętasz? Nie potrafisz się
przełamać i uznać, że tego typu pytania nie mają negatywnych zabarwień?

> Po błyskawicznym namyśle odpowiedziałam: "Co robię w domu? Żeby długo nie
> mówić - dokładnie to, co ty kiedyś."
> Zrozumiała.

Odpowiadasz złośliwością na być może, w najgorszym wypadku, zwykły brak
taktu albo po prostu szczere zainteresowanie. Co by się stało, gdybyś
rzeczywiście opowiedziała, co robisz, np. "zajmuję się domem i ogrodem,
czytam i rozwijam się intelektualnie, spędzam mnóstwo czasu na grupach
dyskusyjnych poznając wiele ciekawych osób, chodzę na fitness."?
Ucierpiałoby na tym Twoje ego przez to, że nie odparowałaś błyskotliwą
ripostą? ;)

> Ona się naprawdę zupełnie nie zmienia.

Odnowiłam, chcąc - nie chcąc dzięki n-k, trochę kontaktów z przeszłości.
Stwierdzam, że wiele z tych osób w ogóle mentalnie się nie zmieniło.
Niektórzy pozakładali rodziny, dorobili się jakiegoś majątku albo i nie,
ale w większości nie bardzo się posunęli. ;) Utwierdziła mnie
ostatecznie w tym mniemaniu koleżanka, która jak za czasów licealnych
miała w zwyczaju, planowała rewolucję w swoim życiu łącznie z emigracją,
w związku z nowo zawartą dwutygodniową znajomością z jakimś facetem,
tym razem internetową. Rozbawiła mnie tym szalenie, bo miałam wrażenie,
że cofnęłam się w czasie o jakieś 15 do 20 lat. ;)

> Nie znoszę tego: kiedy jestem nastawiona otwarcie, z entuzjazmem - one (TEN
> rodzaj kobiet) wchodza przez tę furtkę do mojego serca i depczą, co tylko
> zdążą, zanim znów je stamtąd wyrzucę...

Coś musi w tym być, zastanawiam się co. Pomyślę nad tym w wolnej chwili.
:) Tak na szybko - zbyt wiele oczekujesz od innych? Oczekujesz może
takiego samego uwielbienia, jakim siebie sama darzysz?

Ewa