Użytkownik "Stalker" <t...@i...pl> napisał w wiadomości
news:d62e6db0-0a9c-4609-bb47-e49896ecff25@36g2000yqu
.googlegroups.com...
On 9 Feb., 16:11, Przemysław Dębski <p...@g...pl> wrote:

> 1. Jak slusznie zauwazyl kolega Debski, np. reakcja w zwiazku na
> uczciwosc partnera np. w sprawie zdrady bedzie bardzo rozna, bo to
> zjawisko o charkterze statystycznym.

Kolega Dębski poczuł się doceniony ;)

> 2. W zwiazku IMO nie tyle chodzi o uczciwosc sama w sobie, tylko o to,
> zeby OBU osobom w zwiazku pasowal "model uczciwosci" prezentowany
> przez partnera. One musza byc po prostu dopasowane i tyle. Nawet jesli
> oboje sa nieuczciwi i obojgu to pasuje, to sa wobec siebie
> uczciwi :-).
> Uczciwosc ma rozne odcienie i najwazniejsze, zeby sposob jej
> pojmowania byl podobny (czy taki sam u obu partnerow). I dlatego np.
> osoba wymagajaca np. BEZWGLEDNEJ wiernosci, dla ktorej niewybaczalnym
> wykroczeniem jest nawet sama mysl o kims innym, bedzie w szczesliwym
> (uczciwym) zwiazku tylko z kims kto takich mysli nie ma... A po drodze
> mozne sobie wyobrazic dowolnie wiele ukladow dwoch pojec uczciwosci i
> konsekwencji wynikajacych z ich spotkania sie...

Też nie tak. Piszesz o dobraniu się pod względem modelu uczciwości, ale
wydaje mi się że przykłady jakie przytaczasz pokazują dopasowanie się pod
względem zbieżności cech. Takie dopasowanie jest uczciwe, ale nie o taką
uczciwość mi chodzi. Obydwoje mają ciągoty do skoków na boki, obydwojgu taki
stan rzeczy odpowiada - gra gitara i nie da się powiedzieć że jest w tym coś
nieuczciwego, w drugim przykładzie analogicznie. Tyle, że jest to
konsekwencja własciwoego dobrania się we własciwym czasie. A jak wiemy
człowiek zmienną istotą jest. Coś tam z biegiem czasu może się zmieniać. Ot
chocby bazując na Twoich przykładach, jedno z nieuczciwych wchodzi na psp
zaczyna czytać XL i spływa na tę osobę jasne oświecenie ... ;) Tak ?
Powstaje dylemat. Bo coś trzeba wybrać - albo dobro swoje, albo dobro
partnera, albo poszukac kompromisu. I tak w skrócie:
- dobro swoje, czyli rozstajemy się z partnerem gdyż przestał nam
odpowiadać. Moralizatorzy wieszają psy. Psy wyją ;)
- dobro partnera, czyli siedzimy cicho i "cierpimy". I tylko przez sen lub
po pijaku mamroczemy "zjebałeś/aś mi życie" ;)
- szukamy kompromisu. Ale tu radzą żeby z miłości lepiej nic nie mówić na
ten temat do partnera ;)
Przykład tak jakby posunięty o wiele dalej niż sama myśl o zdradzie, którą
tu dyskutujemy, myślę jednak że da się go nieco "zlajtować" do postaci o
samych myślach przy odrobinie dobrej woli.

> Stalker, z dworca

P.D. z roli i z soli