Paweł N. napisał w wiadomości news:avmc7h$ej5$1@news.tpi.pl...
> Bacha <
>
> [cut]
> Należałoby choćby
> > uwzględnić predyspozycje płci (i tu odsyłam do Deborah Tannen "You just
> > don't understand") i wiele innych rzeczy.
>
> O! Bardzo ciekawe, bardzo ciekawe! Może oprócz odesłania zasygnalizujesz w
> kilku zdaniach te 'predyspozycje płci' w interesujących nas tutaj
kwestiach?

Otóż w skrócie i pewnie nieprecyzyjnie, ale to całe, ponad trzystustronicowe
opracowanie.
Dyskutują także mężczyźni z kobietami. Mężczyzna jednak, choćby z samych
uwarunkowań kulturowych, związanych z przysposobieniem do pełnienia męskich
ról społecznych (mąż, ojciec) postrzega świat jako jednostka usytuowana w
hierarchicznym porządku społecznym, sytuująca się zawsze w stosunku
nadrzędnym lub podporząkowanym. W takim świecie rozmowy są negocjacjami, w
których ludzie w miarę możliwości usiłują osiągnąć i utrzymać wyższą pozycję
oraz obronić ją przed innymi. Życie jest w tym przypadku areną
współzawodnictwa, walką o zachowanie niezależności i o uniknięcie
niepowodzenia.
Kobieta z kolei podchodzi do świata jako jednostka funkcjonująca w sieci
powiązań. W tak postrzeganym świecie rozmowy są negocjacjami mającymi
doprowadzic do zbliżenia, w którym ludzie usiłują sie wzajemnie wspierać i
utwierdzać oraz osiągnąć zgodę, próbując tym samym uchronić się przed
odrzuceniem przez innych. Życie jest w tym przypadku wspólnotą, dążeniem
wprawdzie do zachowania prywatności ale i uniknięcia izolacji.
Stąd style rozmów mężczyzn i kobiet różnią się nieco i często dochodzi nie
tyle do nieporozumień, co do wzajemnego niezrozumienia.
Sprawa jest oczywiście bardziej skomplikowana i dlatego roztrząsanie jej
tutaj uśpiłoby większość dyskutantów. Podniosłam więc jedynie czynniki
dominujące, które są zwykle mocno modyfikowalne przez cały szereg innych.
I jak tu się dogadać. Hihi.

Bacha.