> Natomiast można (i trzeba) nauczyć się tym nie przejmować.
> I to, że płaczesz z powodu niesympatycznej pielęgniarki czy denerwujesz się
> niemiłą ekspedientką to Twoja wina. Owszem, jest to szalenie smutne, ale
> świat już taki jest i trzeba się przed tym bronić.

No właśnie o to chodzi JanieB. Jak się tego nauczyc, gdzie szukac
wskazówek, jak sie ma teoria do praktyki?
Buzujacy wulkan nieukierunkowanej niszczcej energii to nie jest nic
milego.

Ewo wlasnie takie zalozenie przyjelam, brzmi nieco inaczej: Moje
dziecko nie prosilo zeby byc na tym swiecie, jest tu bo ja i moj maz
tego chceilismy, wiec naszym obowiazkeim jest pokazac dzidzi ten swiat
i nauczyc ja w nim zyc, niczym nie zasłużyla na to , zeby ja bić. Wiec
nigdy tego nie zrobie.

Szukam alterntywnych sposobow radzenia sobie ze zloscia i z niemiłymi
ludzmi, ktorych sie spotyka.
Nie jestem wyszczekana, i jak juz wybuchnę, to koniec kontaktow,
Obrazic sie na sklepową i zsuwac 2 kilometry do najblizszego sklepu,
bo tam jeszcze na sciezce wojennej nie jestem? Nie tedy droga....

Ikselka wskazala droge, afirmacjami moze daloby sie wbic do glowy, ze
zasluguje na milosc szczescie i mile chwile w zyciu, troche potrwa
zanim w to uwierze, ale sprobowac mozna..........

JanieB jakies propozycje konretne wcielenia w zycie "rozbrajacza
sprzedawczyń"? Ja juz nie chce kumulowac w sobie zlosci..........