Użytkownik "Nicki" <m...@m...pl> :

> skad ja to znam?
> mi wydaje sie kiedy patrze na nia ze jest dobrze, ale wiem ze w glebi ona
> ciagle czuje bol, wiem ze jest silna i ze stara sie zapomniec i poukladac
> sobie zycie na nowo....... i wiem ze to jest bardzo trudne
> I wiem jedno ze bardzo trudno jest pomoc komus w takiej chwili,
> poradzilismy jej zmiane otoczenia, poradzilismy zeby zajela sie praca,
> doksztalceniem, zeby zaczela egoistycznie dbac o siebie. To troche
> pomoglo.......ale obawiam sie ze za malo.

Niestety najlepszym sposobem na zapomnienie jest ucieczka, tak jak
proponowałaś może być także w egoizm. Ale często to jest zgubne. Znam pewną
kobietę, która ma już około 45 lat, też spotkało ją coś takiego i przez to
stała sie pedantka. Wszystko co było w zasięgu jej rąk - błyszczało. A jej
dom wygląda i pachnie jak szpital.

Dla mnie taka sublimacja jest dobra, ale tylko jako środek pozwalający
przetrwać pewien okres. Jest zła bo powoduje zamknięcie sie w szczelnym
środowisku, a następnym krokiem właśnie powinna być otwartość na ludzi. Pod
żadnym pozorem nie można sie na nich zamykać, bo człowiek jest silny tylko
jeśli nie jest sam.

> Ja sama kiedys przeszlam przez podobne perypetie. Pomoglo mi wiele rzeczy,
> pomogla mi praca, obecnosc kogos bliskiego kto pokazal mi sprawe z innej
> strony, pomoglo mi to ze chcialam zeby bylo lepiej, ze chcialam normlanie
> zyc i przestac sie zamartwiac.
> I pomogl czas. Schowalam sie w sobie zeby przeczekca trudne chwile, mialam
> tylko jedna osobe ktra tak naparwde wiedziala co sie dzieje i ratowala
mnie
> przed czarnymi myslami...

Taka osoba jest wręcz nieoceniona, mi pomogli znajomi z neta, bo zawsze
łatwiej bylo mi napisac niż powiedzieć/ zwieżyć sie komuś.

> Minelo juz sporo czasu i jest dobrze, choc te wspomnienia ciagle mnie
> scigaja....
> Miej wiare w to ze bedzie lepiej, uwierz ze czas leczy rany i nie boj sie
> mowic o tym jak jest ci zle.....

Nic dodać, nic ująć.