Ja również myśle o swojej śmierci każdego dnia ale trochę w innym
kontekście. Oto cytat z jednej z moich ulubionych książek:

"Mój nauczyciel często mi wspominał - ciągnął Mistrz - o generałach z czasów
starożytnego Rzymu. Kiedy wracali do domu opromienieni chwałą zwycięzców, na
ich cześć organizowano gigantyczne parady. Zwycięzcy generałowie jeździli w
swych wojennych rydwanach, demonstrując skarby, które zdobyli, i pokonanych
przeciwników, których zamienili w swych niewolników. Obok nich zawsze
siedział niewolnik, którego zadaniem było szeptanie im do ucha, że sława i
chwała nie trwają długo.

Jeśli odnosimy na jakimś polu zwycięstwa - kontynuował Mistrz - nie mamy
nikogo, kto szeptałby nam do ucha, że nasze zwycięstwa są ulotne. I tu
właśnie ludzie z mojej linii są górą; jako istoty zdążające ku śmierci mają
kogoś, kto szepta im do ucha, że wszystko jest efemerydą. Tym kimś jest
śmierć, doradca, który cię nigdy nie zawiedzie, jedyny, który nigdy cię nie
okłamie."

Z faktu mocnego poczucia śmierci można czerpać ogromne korzyści. Zastanów
się nad tym.

pozdrawiam
niebieski tropiciel