Gosia <g...@p...onet.pl> wrote in message
news:96c8r5$dom$1@news.tpi.pl...
> Jutro Walentynki - moze dlatego mam refleksje zwiazane z miloscia...?
> Czy myslicie ze istnieja zwiazki idealne? W ktorych ludzie "czytaja sobie
w
> myslach", rozumieja sie bez slow, zgadzaja sie (prawie) we wszystkim?

Byc moze wyda sie to kontrowersyjne, ale stan o jakim piszesz jest mozliwy
do osiagniecia w zwiazku, jednak wbrew marzeniom wielu kochankow niewiele ma
on wspolnego ze szczesciem i doprowadza do bardzo szybkiego rozpadu zwiazku.
Wiem, ze brzmi to paradoksalnie, ale taki mechanizm wykryli klinicysci
pracujacy w orientacji Gestalt. Dzieje sie tak w zwiazkach, ktore probujac
osiagnac jak najwieksza bliskosc, daza do zatarcia wszelkich granic miedzy
soba. Wtedy rzeczywiscie powoli zaczynaja "czytac sobie w myslach",
ujednolicaja swoje postawy, a czesto wrecz zachowania. Jednoczesnie powoli
kazde z nich przestaje myslec o sobie jako o odrebnej jednostce. "Ja" powoli
zaciera sie w swiadomosci (w rzeczywistosci zostaje stlumione). Moment w
ktorym zaczynamy myslec o partnerze, jako o czesci "ja" jest poczatkiem
katastrofy. Dzieje sie tak dlatego poniewaz jakakolwiek relacja wymaga
istnienia i rozrozniania w swiadomosci dwoch odrebnych osob. Zjednoczenie
mysli i postaw uniemozliwiaja bliskosc, bo nie ma juz z kim byc blisko. Co
wiecej, gdy wlaczamy druga osobe w obszar "ja" wszelkie roznice (ktorych
przeciez nie da sie uniknac) zaczynaja draznic i doprowadzaja do
rozczarowania ta "jednoscia". Najczesciej owocuje to samotnoscia i
niemozliwocia zycia ani razem, ani osobno.

> Jesli tak, to czy jest to kwestia znalezienia wlasnie tej "drugiej
polowki",
> czy pracy nad zwiazkiem, kompromisow ....?

Wlasnie, "drugiej polowki" - ta romantyczna metafora niesie jednak tresc, ze
jestesmy tylko polowka, nie jestesmy w pelni autonomiczni i zdolni odnalezc
w sobie szczescie. Dazenie do jednosci z partnerem, moze wiazac sie z
brakiem akceptacji wlasnej autonomii. Moze wiazac sie z tym, ze milosc jest
nam potrzebna aby uwolnic sie od leku i cierpienia. Wychodzi jednak na to,
ze do wolnosci musimy dojsc jednak samemu... A wtedy droga do milosci staje
otworem.

Takie refleksje wzbudzil we mnie twoj post. Wiem, ze troche odbiegaja one od
tego co mialas na mysli.

Pozdrawiam serdecznie
Agape (Marcin Ł)



>
> Gosia
>
>