Pani Justyna napisała:

>>>> A, czyli chodzi o gotową dechę ze sklepu! No to odpada -- bo pewnie
>>>> z jakiegoś miekkiego drewna, na zwykłe meble do pokoju.
>>> Ale za to jaka śliczna!
>> A pewnie że śliczna, od razu mówiłem. W takim razie może poszukać
>> twardszej? Wpisałem w googla "blat bambusowy", sporo wyskoczyło.
>> Pierwsze to: http://mdgusto.pl/produkt,86,.html
>
> Hmmm, muszę pomyśleć. Nad kuchnią, bo łazienka MUSI mieć coś wspólnego
> z sosną ;-)

Racja, w łazience człowiek też przewywa bardziej będąc mientkim, a nie
twardym. Nie ma żadnego powodu, by powierzchnie robić bardzo odporne.
A i z twarzy, to sosna tam najlepiej się prezentuje (wyjątkiem mahoń,
ten bywa właśnie na obiektach pływających). Ale tu się pojawia pewnien
problem, sprzeczność taka. Bo te sklejki wodoodporne, to liściaste są.

W tym miejscu podsunąć mogę pewnien pomysł (do przemyślenia, bo nie mam
referencji z realizacji). Proponowaną wcześniej kanapkę można wykonać
samemu z dwóch gotowych elementów fabrycznych. Czyli skleić śliczną
płytę z sosnowych listewek z grubą wodoodporną sklejką, która uchroni
przed wypaczeniami.

>>>> Dlatego lepiej marmur. Marmur może być bardzo tani, nawet w cenie
>>>> dobrej dechy. A jak ktoś ma w sobie coś michalsko-anielskiego, to
>>>> i sam obrobi.
>>>
>>> Marmuru do kuchni za nic bym nie chciała. Nawet colę z cytryną strach
>>> wychlapać...
>>
>> Że wyżre? Jak dla mnie, to on może być od początku matowy i powyżerany.
>> Też jest w tym jakiś urok.
>
> Dla mnie, zwłaszcza w kuchni, ma być gładki i łatwy do czyszczenia.

Wymienione przymioty, to rzecz względna. Bambusowy blat nigdy nie będzie
miał gładkości granitowego nagrobka. Ale czy ta organiczna miękkość jest
aż taką przeszkodą w utrzymaniu? Do drewna można mieć podejście dwojakie.
Można zalać je twardym lakierem dokładnie chroniącym roślinną strukturę
przed jakimkolwiek kontaktem z otoczeniem. Mamy tu drewnianą konstrukcję
mebla i jego plastikową powierzchnię. Ze sklejką właśnie jakoś tak to
będzie. Marmur zrobiony inaczej niż na lustro, nie będzie od takiego
lakieru trudniejszy w obejściu. A wiele więcej wybaczy, bo nie ma żadnej
wastwy wierzchniej, co może się zetrzeć.

Bambus w ogóle może być bez lakieru. I to jest jego zaletą, bo jest wtedy
jak marmur. Sosna łazienkowa też może być nie polakierowana, tylko
impregnowana. Choćby pokostem lnianym wymieszanym z terpentyną. Najlepiej
na ciepło, niekoniecznie na gorąco. Taki roztwór sosna chłonie jak gąbka,
wnika on na kilka centymetrów. Jeśli pędzlujemy tym calową dechę, to
potrafi wyjść z drugiej jej strony. A jak już chłonąć przestanie, trzeba
wytrzeć szmatą do sucha. Bo nie chodzi o to, by jakaś warstwa została na
powierzchni. Takie drewno nie zmienia koloru, żółknie tylko od słońca.
Jak się zakurzy, nie wystarczy lekko przetrzeć szmatką, bo to wciąż jest
drewno, nie platik. Ale można szorować wodą i nic mu od tego nie będzie.
A gdyby gdzieś zaczęło szarzeć (mydło potrafi ługowac pokost), to zawsze
można doimpregnować.

Jarek

--
Pod papugami jest szeroko niklowany bar
Nad szklaneczkami chorągiewką żółtą świeci skwar
Tu przed dziewczętami kolorowa słodycz stoi w szkle
Wraz z papużkami chcą szczebiotać i kołysać się