Użytkownik "Jacek B." <d...@...pl> napisał w wiadomości
news:bjkpjj$grg$1@atlantis.news.tpi.pl...
> Użytkownik "Natalia" <k...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
> news:bjiqfr$d84$1@news.onet.pl...
>
> witam,
> wydaje mi się, że już chyba w sierpniu rozmawialiśmy nt. schizofrenii,
> i coś ci pisałem, że to niekoniecznie musi być ona
> podawałem ci chyba inne zaburzenia z podobnymi objawami. Nie pamiętam,
> no ale...
>
tak, rozmawialiśmy, ale ja, jak widzisz, wciąż drążę temat

> > pierwsze pytanie:
> > co to jest ta mania?
>
> Kiedyś słowo MANIA, było używane s w posób dosyć dowolny, dzisiaj, ma
> ścisłe określenie kliniczne, chociaż potocznie często się go używa
> (np. maniak samochodó w - inne rozumienie kliniczne - tu będzie to
> osoba, która nic nie widzi poza samochodami, chorobliwe; a potocznie -
> maniak samochodów, osoba, której hobby są samochosy). Sama literatura
> i media trochę gmatwają to pojęcie - jest nadużywana właśnie np.
> Automaniak, mania wielkości, maniak jakiśtam itd.
>
> Najczęstszą przyczynązespołów maniiakalnych są choroby (zaburzenia)
> afektywne, czyli takie, które wiżą ą się z nastrojem, emocjami. Inne
> przyczyny takich zespołów, są rzadziej spotykane (a mogą to być np.
> uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, schorzenia organiczne, też
> leki a nawet zatrucia, narkotyki też).
>
> Sam obraz kliniczny manii jest w sporym stopni przeciwstawieniem
> depresji.
> W manii możemy wyodrębnić grupę objawów podstawowych trzy:
> są to:
> - zaburzenia podstawowego nastroju i emocji
> -zaburzenia napędu psychoruchowego
> - zaburzenia rytmów biologicznych wielu procesów fizjologicznych
> Podobnie jak w depresji, objawy mogą wywoływać niepokój zarówno
> dotkniętego zaburzeniem, jak i bliskich (otoczenia).
> Nastrój takiego chorego jest ciągle wz,możony, na wysokich obrotach,
> wyrażający zadowolenie, radość, podniecenie, brak adekwatnych reakcji
> na bodźce - a w cięższych przypadkach będzie to gniew (tzw. dysforia).
> Dysforia może stanowić podstawowy nastrój chorego, ale też może się
> objawiać w określonych sytuacjach, czyli może być wywoływany w związku
> z określonymi bodżcami. (a tak po chłopsku - może być coś, cokolwiek
> nawet zdjęcie, jakaś pamiątka, piótrko, włos, na które spojrzy chory i
> wpada w szał!. No wiadomo, że agreesja, może tu występować.
> UWAGA, może nastąpić przyspieszenie tempa kojarzenia. To znaczy,
> chopry może superszybko kojarzyć, ale ma problemy z myśleniem, czasmi
> może się wydawać, że myśli przypadkowo. (a wiec wiele rzeczy moze mu
> sie kojarzyc z jedną rzczą - wszystko, lub wiele rzeczy jest tym
> samym symbolem czegoś)Często zdarza się tzw. słowotok - czyli chory
> taki, mówi, mówi, mówi, co wzbudza zainteresowanie otoczenia.
> W łagodnych stanach pamięć jest prawidłowa - a nawet MOZE SIE POPRAWIC
> I WYOSTRZYC dotyczy też uczenia - natomiast w ciezszych nie.
> Podobnie jak w depresji, objawy nasilają się w godzinach wieczorowych
> i porannych. - w ciągu dnia, może być względny spokój.
> U części, moga następować zaburzenia wielkościowe (urojenia) , może
> mieć przekonanie, że jest lepszy, ważniejszy, wszystko może. Często
> występują absurdalne sądy.
> Osoby, takie, gdy napotykają przeeszkody od strony otoczenia stają się
> gniewne, wręcz potwory, agresją słowną i fizyczną.
> Początek może być narastające, lub nagłe (ostroe)
> może tyle ci starczy
>
> >
> > po drugie, chory ma obsesję na punkcie swojej byłej dziewczyny,
> która go
> > zdradzała, biła, poniżała, ona go nie kocha (to jak scenariusz
> > brazylijskiego serialu, ale tak naprawdę jest)
> > on kocha ją szalenie, obląkańczo, ciągle się do niej wybiera, widzi
> ją obok,
> > a jej obok nie ma
> > pragnie ją poślubić, natychmiast, oświadcza się w wyobraźni
> > nie obchodzi go, wcale do niego nie dociera, że ona go nie chce, ona
> z nim
> > igra, bawi się jego uczuciami, już od 7 lat
>
> swoją drogą, nie dziwię się chłopakowi, i dziwię się wam, że nie
> spotkacie się z nią we wspólnym gronie i nie dacie jej po prostu w
> pysk, bo z tego, co piszesz na to zasługuje. Przydałaby jej się
> również odpowiednia opinia.

rany, były próby, ale to na nic
ta dziewczyna była nie do zrozumienia, nie do wyeliminowania,
to było obłąkańcze zakochanie od początku
od dawna miał jakieś spiskowe teorie
że chcemy ich rozłączyć
źli rodzice itd
>
> > zatem jak można mu przetłumaczyć, że ona go nie kocha?
> > on głuchy na nasze sugestie, dosłownie zatyka sobie uszy palcami
>
> Nie przetłumaczycie mu, jeżeli to faktycznie ciężki stan. Zacznijcie
> raczej wierzyc w kazde slowo, przez jakis czas, a potem bardzo bardzo
> powoli podważajcie jej wiarygodność, którą niech on potwierdzi, niech
> mu się to wdrukowuje powoli i systematycznie - tak, jakbyscie uczyli 3
> latka pisac.
>

owszem, on się zachowuje jak dziecko
o wszystko pyta, czy może
dziwne to

> > na razie robimy wszystko, by się ze sobą nie kontaktowali
> > a może powinniśmy im pozwolić?
>
> Wg mnie, powinniscie, ale powinnioscie tez wiedziec co sie dzieje -
> aby to przeciwko niej wykorzystac. no niestety, zycie jest brutalne.
>
>
> > na pytanie, co zrobi, jeśli się dowie, że ona go nie kocha, chory
> odpowiada,
> > że taka możliwość nie istnieje
> > a jeśli nawet, to on nie będzie miał po co żyć
>
> no to, starac sie go przekonac, ze ona jest jego nie warta - wiem,
> wiem, łatwo gadać....
>
> > rany, wszyscy mamy już tego dość, chcemy mu pomóc, ale nie umiemy
> > psychiatrzy też jacyś niemrawi, ciągle niepewni diagnozy i sposobu
> leczenia
>
> a testy jakies mu robili? na obserwacji jakiejs był? ogólnie jak go
> widzi otoczenie? co opowiada innym? co ona w waszej obecnosci do niego
> mówi, o czym? - i tysiące pytań.
>
raz był u psychaitry, posłała go na kompleksowe badania psychologiczne
na badaniach tych stwierdzono, że nie nadaje się na nie, jest zbyt
rozkojarzony, zbytnia gonitwa myśli
teraz znów psychiatra i od razu wysyła go do szpitala
:(
>
>
> > z góry dzięki za sugestie, oczywiście nie będę ich od razu
> wprowadzać w
> > życie, nie chcę nic popsuć. wszystko po rodzinnym konsylium i po
> rozmowie z
> > psychiatrą
> >
> > pozdrowienia
> >
> > Natalia
>
> osobiście, proponowałbym ci wsłuchanie sie w łos własnego serca, ono
> ci podpowie.

wolę go w takich sprawach nie słuchać
a nawiasem mówiąc, w dzień, kiedy moj brat zachorował, kiedy to stało się
widoczne
mój chłopak mi się oświadczył
dał pierścionek
kwiaty
został przyjęty, ale radości wielkiej nie było
"chory" ujrzał pierścień na mej dłoni
i od razu chciał jechać do swej ukochanej oświadczać się, mieszkać z nią itd
powoli zaczęłam żałowąć tych moich zaręczyn
taka piękna chwila, jedyna w swoim rodzaju, i nawet pocieszyć się z niej nie
mogę


pozdrowienia

Natalia